کارمند بنی امیه

ﻛﺎﺭﻣﻨﺪ ﺑﻨﻰ ﺍﻣﻴﻪ 

 ﻋﻠﻰ ﺑﻦ ﺣﻤﺰﻩ  ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: 

ﺩﻭﺳﺖ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﺷﻐﻞ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺑﻨﻰ ﺍﻣﻴﻪ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ. ﺭﻭﺯﻯ ﺁﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ: ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﻭﻗﺖ ﺑﮕﻴﺮ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﺶ ﺑﺮﺳﻢ. 

ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﺍﻭ ﺷﺮﻓﻴﺎﺏ ﺷﻮﺩ . 

ﺍﻣﺎﻡ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﻘﺮﺭ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺧﺪﻣﺘﺶ ﺭﻓﺘﻴﻢ. ﺩﻭﺳﺘﻢ ﺳﻠﺎﻡ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ: 

ﻓﺪﺍﻳﺖ ﺷﻮﻡ، ﻣﻦ ﺩﺭ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﺍﺭﺍﺋﻰ ﺭﮊﻳﻢ ﺑﻨﻰ ﺍﻣﻴﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺘﻰ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺛﺮﻭﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﻧﺪﻭﺧﺘﻪ‌ﺍﻡ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺧﻠﺎﻓﻬﺎ ﻫﻢ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻡ!

 ﺍﻣﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﮔﺮ ﺑﻨﻰ ﺍﻣﻴﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺎﻟﻴﺎﺕ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺟﻤﻊ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻨﮕﻬﺎ ﻭ ﺟﻤﺎﻋﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﻛﻨﺪ، ﺣﻖ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻏﺼﺐ ﻧﻤﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ. 

ﺟﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ: ﺁﻳﺎ ﺭﺍﻩ ﻧﺠﺎﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﻫﺴﺖ؟ 

ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﻰ؟ 

ﮔﻔﺖ: ﺁﺭﻯ .

 ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻣﺎﻝ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺰﺩ ﺗﻮ ﻫﺴﺖ ﻭ ﺻﺎﺣﺒﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ‌ﻫﺎ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺻﺎﺣﺒﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺁﻧﻬﺎ ﺻﺪﻗﻪ ﺑﺪﻩ، ﻣﻦ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﺿﻤﺎﻧﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ! 

ﺟﻮﺍﻥ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺯﻳﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﻣﺪﺗﻰ ﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﻓﻜﺮ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ: ﻓﺪﺍﻳﺖ ﺷﻮﻡ ﺩﺳﺘﻮﺭﺕ ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍﺀ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ. 

ﻋﻠﻰ ﺑﻦ ﺣﻤﺰﻩ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﻣﻦ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻛﻮﻓﻪ ﺭﻓﺘﻴﻢ. ﺍﻭ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺧﻮﺩ، ﺣﺘﻰ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺒﺎﻧﺶ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺻﺪﻗﻪ ﺩﺍﺩ؛ 

ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﭘﻮﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺟﻤﻊ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﻟﺒﺎﺱ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭﻯ ﻧﻤﻮﺩﻡ ؛ ﻭ ﺧﺮﺟﻰ هم ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ.

 ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺍﻭ ﻣﺮﻳﺾ ﺷﺪ. ﻣﺎ ﻣﺮﺗﺐ ﺑﻪ ﻋﻴﺎﺩﺕ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺭﻓﺘﻴﻢ، ﺭﻭﺯﻯ ﻧﺰﺩﺵ ﺭﻓﺘﻢ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﻳﺎﻓﺘﻢ. ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: 

ﺍﻯ ﻋﻠﻰ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻭﻓﺎ ﻛﺮﺩ .

ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﻓﺖ. 

ﻣﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻏﺴﻞ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻛﻔﻦ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻙ ﺳﭙﺮﺩﻳﻢ. ﻣﺪﺗﻰ ﺑﻌﺪ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺭﺳﻴﺪﻡ .

ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﺮﺍ ﺩﻳﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻯ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻭﺳﺖ ﺗﻮ ﻭﻓﺎ ﻛﺮﺩﻳﻢ. 

ﻣﻦ ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩﻡ: ﻫﻤﻴﻨﻄﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻓﺪﺍﻳﺖ ﺷﻮﻡ، ﺍﻭ ﻫﻢ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﺮﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ( ﺿﻤﺎﻧﺖ ﺑﻬﺸﺖ ) ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ. 

کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش توبه 

 http://10000dastan.blog.ir 

 کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :

 https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA