اهل عمل و بهشت

 ﺍﻫﻞ ﻋﻤﻞ ﻭ ﺑﻬﺸﺖ

 ﺍﻣﺎﻡ ﺑﺎﻗﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺭﻭﺯﻯ ﭘﺪﺭﻡ ﺑﺎ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ. ﺭﻭﻯ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻛﺪﺍﻣﻴﻚ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺣﺎﺿﺮﻳﺪ ﺁﺗﺶ ﮔﺪﺍﺧﺘﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻛﻒ ﺩﺳﺖ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ ﺗﺎ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﻮﺩ ؟

 ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﻋﺎﺟﺰ ﻭ ﺳﺮ ﺑﺰﻳﺮ ﺍﻓﻜﻨﺪﻩ ﻭ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﮕﻔﺘﻨﺪ! 

ﻣﻦ ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩﻡ، ﭘﺪﺭ ﺟﺎﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﻰ ﺩﻫﻰ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻜﻨﻢ؟

 ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻧﻪ ﭘﺴﺮ ﺟﺎﻥ، ﺗﻮ ﺍﺯ ﻣﻨﻰ ﻭ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ، ﻣﻨﻈﻮﺭﻡ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ.

 ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﻪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺶ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻛﺮﺩ ﻫﻴﭽﻜﺪﺍﻡ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ.

 ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﭼﻘﺪﺭ ﺯﻳﺎﺩﻧﺪ ﺍﻫﻞ گفتار ، ﻭ ﺍﻫﻞ ﻋﻤﻞ ﻛﻤﻴﺎﺑﻨﺪ، ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻛﺎﺭ ﺁﺳﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﻴﻢ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﻫﻞ ﻋﻤﻞ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭﻧﺪ، ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ! 

ﺍﻣﺎﻡ ﺑﺎﻗﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺨﺪﺍ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻛﺮﺩﻡ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺣﻴﺎ ﻭ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﺎ ﺯﻣﻴﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻛﺸﻴﺪ.

 ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻋﺮﻕ ﺍﺯ ﺟﺒﻴﻦ ﺟﺎﺭﻯ ﻭﻟﻰ ﭼﺸﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ. 

ﻫﻤﻴﻨﻜﻪ ﭘﺪﺭﻡ ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻛﺮﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯﺩ، ﻣﻦ ﺟﺰ ﻧﻴﻜﻰ ﻧﻈﺮﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ . ﺑﻬﺸﺖ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺩﺭﺟﺎﺗﻰ ﺍﺳﺖ. ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭﺟﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺍﻫﻞ ﻋﻤﻞ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ.

 ﺍﻣﺎﻡ ﺑﺎﻗﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻛﺮﺩﻡ، ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺯ ﺯﻳﺮ ﺑﺎﺭ ﮔﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻭ ﺭﻳﺴﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﻣﺤﻜﻢ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻧﺪ. (1)

کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش عمل

1 . یعنی از حالت شرمندگی و خجالت خارج شدند .

 http://10000dastan.blog.ir 

 کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :

 https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavshegzyg_DFDA