ﺍﺑﻦ ﻣﻘﻔﻊ
ﺍﺑﻦ ﻣﻘﻔﻊ ﻓﺮﺩﻯ ﺗﻴﺰﻫﻮﺵ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺑﻬﺎﻯ ﻋﻠﻤﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻛﺮﺩ.
ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻫﻮﺵ ﻭ ﻓﻀﻞ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻐﺮﻭﺭ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻫﺎﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﺎ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﻛﻴﻚ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ.
ﺍﺯ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻌﺮﺽ ﺍﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻳﻜﻰ ﺳﻔﻴﺎﻥ ﺑﻦ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﺩﻭﺍﻧﻴﻘﻰ ﺩﻭﻣﻴﻦ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﻋﺒﺎﺳﻰ، ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﺍﺭﻯ ﺑﺼﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺖ.
ﺳﻔﻴﺎﻥ ﺑﻴﻨﻰ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﻧﺎﻣﻮﺯﻭﻧﻰ ﺩﺍﺷﺖ.
ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺍﺑﻦ ﻣﻘﻔﻊ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﺍﺭﻯ ﻣﻰ ﺁﻣﺪ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ: ﺳﻠﺎﻡ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺩﻭ ﺗﺎ ﻳﻌﻨﻰ ﻳﻜﻰ ﺍﻭ ﻳﻜﻰ ﺩﻣﺎﻍ ﺑﺰﺭﮔﺶ.
ﺍﺑﻦ ﻣﻘﻔﻊ ﮔﺎﻫﻰ ﺳﻔﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺭﻭﺯﻯ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻔﺖ: ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﺯﻥ ﺷﻬﻮﺕ ﭘﺮﺳﺖ!!
ﻭ ﺩﺭ ﻣﺠﺎﻟﺴﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﺍﻫﺎﻧﺖ ﻭ ﻧﺎﺳﺰﺍﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺁﺯﺭﺩ.
ﺳﻔﻴﺎﻥ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺭﻭﺯﻯ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺗﻠﺎﻓﻰ ﻛﻨﺪ.
ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺑﻦ ﻋﻠﻰ ﺑﺮ ﺑﺮﺍﺩﺭﺯﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﺩﻭﺍﻧﻴﻘﻰ ﺧﺮﻭﺝ ﻛﺮﺩ.
ﻣﻨﺼﻮﺭ، ﺍﺑﻮﻣﺴﻠﻢ ﺧﺮﺍﺳﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺼﺮﻩ ﻣﺎﺀﻣﻮﺭ ﺩﻓﻊ ﺍﻭ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻣﺴﻠﻢ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﺷﺪ ﻭ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻓﺮﺍﺭ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻧﺰﺩ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﻋﻴﺴﻰ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﻩ ﺷﺪ.
ﺁﻧﺎﻥ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﻫﻢ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺶ ﺩﺭﮔﺬﺭﺩ.
ﻋﻤﻮﻫﺎﻯ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﺑﻪ ﺑﺼﺮﻩ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﻧﺰﺩ ﺍﺑﻦ ﻣﻘﻔﻊ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﻣﺎﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ!
ﺍﻭ ﺑﺎ ﻏﺮﻭﺭﻯ ﻛﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﻮﺷﺖ: ﺍﮔﺮ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﺩﻭﺍﻧﻴﻘﻰ ﺑﻪ ﻋﻤﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺑﻦ ﻋﻠﻰ مکر ﻛﻨﺪ ﻭ ﺁﺯﺍﺭﻯ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ، ﺍﻣﻮﺍﻟﺶ ﻭﻗﻒ ﻣﺮﺩﻡ، ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﺁﺯﺍﺩ ﻭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﻴﻌﺖ ﺍﻭ ﺭﻫﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ!
ﭼﻮﻥ ﺍﻣﺎﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﻀﺎﺀ ﻧﺰﺩ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺳﺨﺖ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺷﺪ، ﺍﻣﺎﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺍﻣﻀﺎﺀ ﻧﻜﺮﺩ ﻭ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺍﻣﺎﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.
ﺳﻔﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﺍﺭ ﺑﺼﺮﻩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﺪ ﺍﺑﻦ ﻣﻘﻔﻊ ﺑﻪ ﺗﻨﮓ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻃﺎﻗﻰ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ:
ﻳﺎﺩﺕ ﻫﺴﺖ ﭼﻪ ﻧﺎﺳﺰﺍﻫﺎ ﻭ ﻧﺴﺒﺘﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻭ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﺍﺩﻯ؟
ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ او را ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻧﺪ .
کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش فحش
http://10000dastan.blog.ir
کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :
https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavshegzyg_DFDA