چشم چرانی ، بدبخت می کند

چشم چرانی ، بدبخت می کند 

ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ: ﺩﺭ ﺷﻬﺮﻯ ﺳﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﻣﺆﺫﻥ ﻣﺴﺠﺪﻯ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺭﻭﻯ ﻣﻨﺎﺭﻩ ﻣﺴﺠﺪ ﺍﺫﺍﻥ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ، ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﻓﺖ. 

ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺩﻭﻣﻰ ﻫﻢ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﻋﻤﺮ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ.

 ﺑﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺳﻮﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺼﺐ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻛﻦ ﻭ ﻧﮕﺬﺍﺭ ﺻﺪﺍﻯ ﺍﺫﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺭﻩ ﻗﻄﻊ ﺷﻮﺩ، ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﻰ ﻛﺮﺩ.

 ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﭘﻮﻝ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺩ! 

ﮔﻔﺖ: ﺻﺪ ﺑﺮﺍﺑﺮﺵ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﻣﻦ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻡ. 

ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: ﻣﮕﺮ ﺍﺫﺍﻥ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺪ ﺍﺳﺖ؟ 

ﮔﻔﺖ: ﻧﻪ، ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺭﻩ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺘﻢ. 

ﻋﻠﺖ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ، ﮔﻔﺖ: ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺖ ﺁﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﻢ ﺑﺎﻟﺎﻯ ﺳﺮﺵ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺳﻮﺭﻩ ﻳﺲ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ ﺗﺎ ﺁﺳﺎﻥ ﺟﺎﻥ ﺩﻫﺪ، ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﻧﻬﻰ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ. 

 ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺩﻭﻣﻢ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﻓﺖ. 

ﺑﺮﺍﻯ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻋﻠﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﻜﻞ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻋﺬﺍﺏ ﺑﻮﺩ.

 ﮔﻔﺘﻢ: ﺗﻮ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﻢ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺷﻤﺎ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺑﻰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﺮﺩﻳﺪ؟ 

ﮔﻔﺖ: ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﺭﻓﺘﻴﻢ، ﺑﺎ ﺑﻰ ﺣﻴﺎﺋﻰ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻮﺱ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭﻭﻥ ﺧﺎﻧﻪ‌ﻫﺎ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻳﻢ، ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﺀﻟﻪ ﻓﻜﺮ ﻭ ﺩﻟﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻏﺎﻓﻞ ﻣﻰ ﺷﺪﻳﻢ، ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻤﻞ ﺷﻮﻡ، ﺑﺪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻭ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺷﺪﻳﻢ. 

کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش حیا

 http://10000dastan.blog.ir 

 کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :

 https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA