ﻋﻄﺎﺭ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻛﺎﺭ
ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﻀﺪﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺩﻳﻠﻤﻰ ﻣﺮﺩ ﻧﺎﺷﻨﺎﺳﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺷﺪ ﻭ ﮔﺮﺩﻧﺒﻨﺪﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﻳﻨﺎﺭ ﺍﺭﺯﺵ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﻓﺮﻭﺵ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﻭﻟﻰ مشتری ﭘﻴﺪﺍ ﻧﺸﺪ.
ﭼﻮﻥ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﻣﻜﻪ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ، ﺩﺭ ﭘﻰ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻣﺮﺩﻯ ﺍﻣﻴﻨﻰ ﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﮔﺮﺩﻥ ﺑﻨﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﻯ ﺑﺴﭙﺎﺭﺩ.
ﻣﺮﺩﻡ ﻋﻄﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﺮﻫﻴﺰﻛﺎﺭﻯ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩ. ﮔﺮﺩﻧﺒﻨﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻧﺰﺩ ﻭﻯ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﻣﻜﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﻛﺮﺩ.
ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﻫﺪﻳﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩ. ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﻧﺰﺩﺵ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﻫﺪﻳﻪ ﺭﺍ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻛﺮﺩ، ﻋﻄﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﺷﻨﺎﺳﻰ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﺗﺮﺍ ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳﻢ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺘﻰ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻰ .
ﺳﺮ ﻭ ﺻﺪﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻛﺎﻥ ﻋﻄﺎﺭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻛﺮﺩﻧﺪ. ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﺰﺩﺵ ﺭﻓﺖ ﺟﺰ ﻧﺎﺳﺰﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﺸﻨﻴﺪ.
کسی ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ: ﺣﻜﺎﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻋﻄﺎﺭ، ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﻴﺮ ﻋﻀﺪﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺩﻳﻠﻤﻰ ﺑﻨﻮﻳﺲ ﺣﺘﻤﺎ ﻛﺎﺭﻯ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ .
ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻮﺷﺖ، ﻭ ﻋﻀﺪﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻣﺘﺬﻛﺮ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﻣﺘﻮﺍﻟﻰ ﺑﺮ ﺩﺭ ﺩﻛﺎﻥ ﻋﻄﺎﺭ ﺑﻨﺸﻴﻦ، ﺭﻭﺯ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺳﻠﺎﻡ ﻣﻰ ﺩﻫﻢ ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﺟﻮﺍﺏ ﺳﻠﺎﻡ ﻣﺮﺍ ﺑﺪﻩ. ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﻣﻄﺎﻟﺒﻪ ﮔﺮﺩﻥ ﺑﻨﺪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻨﻤﺎ ﻭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﺑﺪﻩ.
ﺭﻭﺯ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺍﻣﻴﺮ ﺑﺎ ﺗﺸﺮﻳﻔﺎﺕ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺍﺯ ﺩﺭ ﺩﻛﺎﻥ ﻋﺒﻮﺭ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﻣﺮﺩ ﻏﺮﻳﺐ ﺍﻓﺘﺎﺩ، ﺳﻠﺎﻡ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻧﻤﻮﺩ.
ﻣﺮﺩ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﻣﻴﺮ ﺭﺍ ﺩﺍﺩ، ﻭ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻭ ﮔﻠﺎﻳﻪ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﻣﻰ ﺁﻳﻰ، ﻭ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺧﺒﺮﻯ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﻯ ﻭ خواسته ات ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻰ .
ﻣﺮﺩ ﻏﺮﻳﺐ ﭘﻮﺯﺵ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺎﻛﻨﻮﻥ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪﻡ ﻋﺮﺽ ﺍﺭﺍﺩﺕ ﻧﻤﺎﻳﻢ.
ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺪﺕ ﻋﻄﺎﺭ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺷﮕﻔﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺷﻨﺎﺱ ﻛﻴﺴﺖ ؛ ﻭ ﻋﻄﺎﺭ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻰ ﺩﻳﺪ.
ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ ﺍﻣﻴﺮ ﺭﻓﺖ، ﻋﻄﺎﺭ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﺎﺷﻨﺎﺱ ﻛﺮﺩ ﻭ ﭘﺮﺳﻴﺪ: ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺁﻥ ﮔﻠﻮﺑﻨﺪ ﺭﺍ ﭼﻪ ﻭﻗﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺍﺩﻯ، ﺁﻳﺎ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺩﺍﺷﺖ؟ ﺩﻭ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﮕﻮ ﺷﺎﻳﺪ ﻳﺎﺩﻡ ﺑﻴﺎﻳﺪ.
ﻣﺮﺩ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﮔﻔﺖ: ﻋﻄﺎﺭ ﺟﺴﺘﺠﻮﻯ ﻣﺨﺘﺼﺮﻯ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻠﻮﺑﻨﺪ ﺭﺍ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻛﺮﺩ .
ﮔﻔﺖ: ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻣﻦ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ.
ﻣﺮﺩ ﻧﺰﺩ ﺍﻣﻴﺮ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩ.
ﺍﻣﻴﺮ ﮔﺮﺩﻧﺒﻨﺪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﻥ ﻣﺮﺩ ﻋﻄﺎﺭ ﺁﻭﻳﺨﺖ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺍﺭ ﻛﺸﻴﺪ .
ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ: ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻬﺮ ﺻﺪﺍ ﺑﺰﻧﻨﺪ، ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻴﻔﺮ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻧﺘﻰ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻛﻨﺪ.
ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﻋﺒﺮﺕ ﺁﻭﺭ، ﮔﺮﺩﻥ ﺑﻨﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺭﺩ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﺵ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ.
کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش امانت
تالیف علی اکبر صداقت
کانال " داستانهای کوتاه و زیبا آموزنده " :
https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvxlVOPjwWbyg