ﻳﻮﺳﻒ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺑﺎ ﺣﻴﻠﻪ ﻳﻮﺳﻒ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺷﻬﺮ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭﻭﻥ ﭼﺎﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ؛ ﻭ ﭘﺪﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻏﻢ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﻪ ﺣﺰﻥ ﻭ ﮔﺮﻳﻪ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻛﺮﺩﻧﺪ... ﺳﺎﻟﻬﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ ﻓﻬﻤﻴﺪﻧﺪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺷﺎﻥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻣﺼﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﺎ ﭘﺪﺭ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻧﺰﺩﺵ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ.
ﻳﻮﺳﻒ (ﻉ) ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ:
((ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻦ! ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩ. ))
ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺯ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﭼﺎﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ ﺑﺮﺩﮔﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﺎﻣﻰ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ، ﻇﺎﻫﺮﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩﻯ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻧﺨﻮﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺯﺩﻩ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺁﺯﺍﺭﻫﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺗﻠﺦ ﺭﺍ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﻤﺎﻳﺪ.
ﺑﻌﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻳﻦ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻧﻢ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﺎﺑﺠﺎ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﭼﺎﻩ ﺍﻓﻜﻨﻨﺪ ﻭ ﭘﺪﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺮﺍﻕ ﻣﻦ ﻣﺒﺘﻠﺎ ﻛﻨﻨﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﺧﺪﺍﻯ ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﺎﺑﺠﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻋﺰﺕ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻣﺎ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ!
ﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﻳﻮﺳﻒ (ﻉ) ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻇﺎﻟﻤﺎﻧﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻘﺼﺮ ﺍﺻﻠﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﻧﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﺭﺍﻩ ﻋﺬﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻛﺎﺭﻫﺎﻯ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﻠﺎﻣﺘﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﻣﻦ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻋﻔﻮ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍﻯ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻳﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺪﻫﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻭﻯ ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﺷﻤﺎ ﺩﺭﮔﺬﺭﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺘﺮﻳﻦ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ.
* ﺁﺭﻯ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﻚ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺗﻘﻮﺍ ﻭ ﺻﺒﺮ ﭘﻴﺸﻪ ﺳﺎﺯﺩ * ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻧﻴﻜﻮﻛﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﺒﺎﻩ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ. *
ﺩﺭﺳﻰ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﻮﺳﻒ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﺪﻳﻬﺎﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺑﻪ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﺩﺍﺩ، ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻧﻴﻚ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﺪﻯ ﻛﺮﺩﺍﺭ ﺁﻧﺎﻥ (برادران دینی) ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻧﺸﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﻴﻢ.
کتاب " یکصد موضوع پانصد داستان " ، بخش احسان
تالیف علی اکبر صداقت
داستانهای بیشتر :
http://10000dastan.blog.ir
کانال " داستانهای کوتاه و زیبا آموزنده " :
https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvxlVOPjwWbyg