ﻣﺎﻟﻚ ﺍﺷﺘﺮ
ﻣﺎﻟﻚ ﺍﺷﺘﺮ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻛﻮﻓﻪ ﻣﻰ ﮔﺬﺷﺖ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺳﻰ ﺍﺯ ﻛﺮﺑﺎﺱ ﺧﺎﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﻋﻤﺎﻣﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻛﺮﺑﺎﺱ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺷﻴﻮﻩ ﻓﻘﺮﺍﺀ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ.
ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﺍﺭﻳﺎﻥ ﺑﺮ ﺩﺭ ﺩﻛﺎﻧﺶ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ، ﭼﻮﻥ ﻣﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﺑﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﺵ ﺧﻮﺍﺭ ﻭ ﻛﻮﭼﻚ ﺟﻠﻮﻩ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺍﺳﺘﺨﻔﺎﻑ ﻛﻠﻮﺧﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺍﻭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ.
ﻣﺎﻟﻚ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﻟﺘﻔﺎﺕ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﻓﺖ.
ﻛﺴﻰ که ﻣﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ، ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﺎﺯﺍﺭﻯ ﮔﻔﺖ:
ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻫﻴﭻ ﺩﺍﻧﺴﺘﻰ ﻛﻪ ﺁﻥ ﭼﻪ ﻛﺲ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﻫﺎﻧﺖ ﻛﺮﺩﻯ؟
ﮔﻔﺖ: ﻧﻪ .
ﮔﻔﺖ: ﺍﻭ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﺷﺘﺮ ﻳﺎﺭ حضرت ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺑﻮﺩ.
ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﻛﺎﺭ ﺑﺪﻯ ﻛﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻟﺮﺯﻩ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﻣﺶ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﺎﻟﻚ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻋﺬﺭ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻛﻨﺪ.
ﺩﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪﻯ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﺳﺖ . ﺻﺒﺮ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﻧﻤﺎﺯﺵ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ، ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﻯ ﺍﻭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﭘﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻮﺳﻴﺪ .
ﻣﺎﻟﻚ ﺳﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻛﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻰ؟
ﮔﻔﺖ: ﻋﺬﺭ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺮﺍ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ.
ﻣﺎﻟﻚ ﮔﻔﺖ: ﺑﺮ ﺗﻮ ﻫﻴﭻ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﻧﻴﺎﻣﺪﻡ ﻣﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻛﻨﻢ ﻭ ﻃﻠﺐ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﻧﻤﺎﻳﻢ
کتاب " یکصد موضوع پانصد داستان " ، بخش اخلاق
تالیف علی اکبر صداقت
داستانهای بیشتر :
http://10000dastan.blog.ir
کانال " داستانهای کوتاه و زیبا آموزنده " :
https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvxlVOPjwWbyg