استنباط غلط از قرآن

ﺍﺳﺘﻨﺒﺎﻁ ﻏﻠﻂ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ

 ﻋﻤﺮ ﺑﻦ ﻣﺴﻠﻢ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻛﺴﺎﻧﻰ بود ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﺩﺍﺷﺖ.

 ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪ، ﺍﺯ ﻋﻠﻰ ﺑﻦ ﻋﺒﺪﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺟﻮﻳﺎﻯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺷﺪ.

 ﺍﻭ ﮔﻔﺖ: ﻓﺪﺍﻳﺖ ﺷﻮﻡ! ﺍﻭ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﻛﺴﺐ ﻭ ﻛﺎﺭ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﻭ ﺭﻭﻯ ﺑﻪ ﺯﻫﺪ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ. 

ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﺍﻭ! ﻣﮕﺮ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻛﺴﻴﻜﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﻛﺎﺭ ﺑﻜﺸﺪ، ﺩﻋﺎﻳﺶ ﻣﺴﺘﺠﺎﺏ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.

 ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻫﻨﮕﺎﻣﻴﻜﻪ ﻛﻪ ﺁﻳﻪ * ﻫﺮ ﻛﺲ ﻣﺘﻘﻰ ﻭ ﺧﺪﺍﺗﺮﺱ ﺷﻮﺩ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﻩ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺷﺪﻥ (ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻭ ﺑﻠﺎﺀ) ﺑﺮ ﺍﻭ ﻣﻰ ﮔﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﺎﺋﻴﻜﻪ ﮔﻤﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺭﻭﺯﻯ ﻋﻄﺎﺀ ﻛﻨﺪ * ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ، ﻣﺤﻞ ﻛﺴﺐ ﻭ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﻧﺸﻴﻨﻰ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ: 

ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﺯﻯ ﺭﺳﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻤﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﻳﻨﺪﺍﺭ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﻩ ﺷﻮﻧﺪ، ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﺯﺣﻤﺖ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻣﻌﺎﺵ ﻭ ﻛﺴﺐ ﻭ ﻛﺎﺭ ﺩﺍﺭﻳﻢ.

 ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺭﺳﻴﺪ، ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﭼﺮﺍ ﻛﺎﺭ ﻭ ﻛﺴﺐ ﺭﺍ ﺗﺮﻙ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ؟!

 ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻜﻠﻒ ﺭﻭﺯﻯ ﻣﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. 

ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻳﺪ . 

ﻫﺮ ﻛﺲ ﺗﻮﺍﻥ ﻛﺎﺭ ﻭ ﻛﻮﺷﺶ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻧﻜﻨﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻋﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﺠﺎﺏ ﻧﻔﺮﻣﺎﻳﺪ، ﺷﻤﺎﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﻭﻳﺪ.

کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش رزق

 http://10000dastan.blog.ir 

 کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :

 https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA