ﺍﻳﺜﺎﺭ ﺣﺎﺗﻢ ﻃﺎﺋﻰ
ﺳﺎﻟﻰ ﻗﺤﻄﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﻓﺸﺎﺭ ﻭ ﻣﻀﻴﻘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ .
ﺯﻥ ﺣﺎﺗﻢ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: شبی ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺍﻙ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﺎ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﻤﻰ ﺷﺪ . ﺣﺘﻰ ﺣﺎﺗﻢ ﻭ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻳﻢ (ﻋﺪﻯ ﻭ ﺳﻔﺎﻧﻪ ) ﺍﺯ ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ ﺧﻮﺍﺑﻤﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺑﺮﺩ. ﺣﺎﺗﻢ ﻋﺪﻯ ﺭﺍ ﻭ ﻣﻦ ﺳﻔﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺯﺣﻤﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﺗﺎ ﺧﻮﺍﺑﺸﺎﻥ ﺑﺒﺮﺩ.
ﺣﺎﺗﻢ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﺮﺍ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﻭﻡ، ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﻧﻤﻰ ﺑﺮﺩ ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺯﺩﻡ ﻛﻪ ﺍﻭ ﮔﻤﺎﻥ ﻛﻨﺪ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻩ ﺍﻡ، ﭼﻨﺪ ﺩﻓﻌﻪ ﻣﺮﺍ ﺻﺪﺍ ﻛﺮﺩ، ﻣﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﺪﺍﺩﻡ.
ﺣﺎﺗﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺯ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﺧﻴﻤﻪ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ، ﺷﺒﻬﻰ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﺵ ﺭﺳﻴﺪ، ﻭﻗﺘﻰ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺷﺪ ﺩﻳﺪ ﺯﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺧﻴﻤﻪ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ.
ﺣﺎﺗﻢ ﺻﺪﺍ ﺯﺩ: ﻛﻴﺴﺘﻰ؟
ﺯﻥ ﮔﻔﺖ: ﺍﻯ ﺣﺎﺗﻢ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﺯ ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﺮﮒ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ.
ﺣﺎﺗﻢ ﮔﻔﺖ: ﺯﻭﺩ ﺑﺮﻭ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺣﺎﺿﺮ ﻛﻦ، ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻗﺴﻢ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺳﻴﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ .
ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﺎﺗﻢ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﻓﻮﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﺎﻳﻢ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﻪ ﭼﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﺳﻴﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻰ؟!
ﮔﻔﺖ: ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺳﻴﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ .
ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ یک اسب داشتیم ﻛﻪ اثاث ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺁﻥ ﺑﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺫﺑﺢ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺁﺗﺶ ﺭﻭﺷﻦ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻗﺪﺭﻯ ﺍﺯ ﮔﻮﺷﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺯﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻛﺒﺎﺏ ﺩﺭﺳﺖ ﻛﻦ ﺑﺎ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻳﺖ ﺑﺨﻮﺭ.
ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ: ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻛﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﺑﺨﻮﺭﻧﺪ .
ﻭ ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ: ﺍﺯ ﭘﺴﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺨﻮﺭﻳﺪ ﻭ ﻳﻚ ﻋﺪﻩ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺷﻤﺎ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﺨﻮﺍﺑﻨﺪ.
ﺁﻣﺪ ﻭ ﻳﻚ ﻳﻚ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺑﺮﺧﻴﺰﻳﺪ ﺁﺗﺶ ﺭﻭﺷﻦ ﻛﻨﻴﺪ، ﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﮔﻮﺷﺖ ﺍﺳﺐ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺩ ﺣﺎﺗﻢ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﺨﻮﺭﺩ ﻭ ﻓﻘﻂ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﻭ از سیر شدن آنها ﻟﺬﺕ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ.
کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش ایثار
کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :
https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA