ﺟﺎﺑﺮ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﺎﻗﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ
ﺟﺎﺑﺮ ﺑﻦ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺍﻧﺼﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ص) ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﺎﻗﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﭘﻴﺮ ﻭ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺳﻴﺪ.
ﺍﻣﺎﻡ ﺍﺯ ﺣﺎﻟﺶ ﺟﻮﻳﺎ ﮔﺮﺩﻳﺪ .
ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ: ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﭘﻴﺮﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﻣﺮﺽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻠﺎﻣﺘﻰ ﻭ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ!
ﺍﻣﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻣﺎ ﻣﻦ، ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﭘﻴﺮ ﻛﻨﺪ ﭘﻴﺮﻯ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ، ﺍﮔﺮ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ، ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﻣﺮﻳﻀﻢ ﻛﻨﺪ ﻣﺮﺽ ﺭﺍ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺳﻠﺎﻣﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺳﻠﺎﻣﺘﻰ ﺭﺍ ﻃﺎﻟﺒﻢ، ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﺗﻘﺪﻳﺮﻡ ﻛﻨﺪ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ، ﺍﮔﺮ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﺮﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ.
ﻫﻤﻴﻨﻜﻪ ﺟﺎﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ (ع) ﺷﻨﻴﺪ، ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﻴﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ:
ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﺩﺭﺳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻛﻪ ﺍﻯ ﺟﺎﺑﺮ، ﺗﻮ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﻰ ﺗﺎ ﻣﻠﺎﻗﺎﺕ ﻣﻰ ﻛﻨﻰ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﺮﺍ ﻛﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﻭ ﺑﺎﻗﺮ ﺍﺳﺖ، ﻋﻠﻢ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺷﻜﺎﻓﺪ ﺑﻄﻮﺭﻳﻜﻪ ﮔﺎﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺷﻜﺎﻑ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ. (1)
کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش رضا
1 . یکی از القاب امام پنجم ، باقرالعلوم است (یعنی شکافنده علوم)
http://10000dastan.blog.ir
کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :
https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA