خوش سیمای جاهل

ﺧﻮﺵ ﺳﻴﻤﺎﻯ ﺟﺎﻫﻞ

 ﻣﺮﺩﻯ ﺧﻮﺵ ﺳﻴﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﺑﻮﻳﻮﺳﻒ ﻛﻮﻓﻰ  (ﻡ 182) ﻗﺎﺿﻰ ﻫﺎﺭﻭﻥ ﺍﻟﺮﺷﻴﺪ ﺁﻣﺪ، ﻗﺎﺿﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻛﺮﺩ.

 ﺍﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﺎﻛﺖ ﻭ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺑﻮﺩ. ﻗﺎﺿﻰ ﮔﻤﺎﻥ ﺑﺮﺩ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﺟﺎﻫﺖ ﻭ ﺳﻜﻮﺕ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻛﻤﺎﻟﻰ ﺑﺎﺷﺪ.

 ﻗﺎﺿﻰ ﮔﻔﺖ: ﺳﺨﻨﻰ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ؟

 ﮔﻔﺖ: ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﺴﺎﺀﻟﻪ ﺍﻯ ﺁﻣﺪﻩ‌ﺍﻡ ﻭ ﺳﻮﺍﻟﻰ ﺩﺍﺭﻡ.

 ﻗﺎﺿﻰ ﮔﻔﺖ: ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺍﻧﻢ ﺟﻮﺍﺏ ﮔﻮﻳﻢ.

 ﮔﻔﺖ: ﺭﻭﺯﻩ ﺩﺍﺭ ﻛﻰ ﺭﻭﺯﻯ ﺭﺍ ﺍﻓﻄﺎﺭ ﻛﻨﺪ؟ 

ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﮔﻔﺖ: ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻏﺮﻭﺏ ﻛﻨﺪ. 

ﻣﺮﺩ ﮔﻔﺖ: ﺷﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻏﺮﻭﺏ ﻧﻜﻨﺪ؟ 

ﻗﺎﺿﻰ ﺧﻨﺪﻳﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﭼﻪ ﻧﻴﻜﻮ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺷﺎﻋﺮ ﺟﺮﻳﺮ ﺑﻦ ﻋﻄﻴﻪ  ( ﺍﺯ ﺷﻌﺮﺍﻯ ﻋﺼﺮ ﺑﻨﻰ ﺍﻣﻴﻪ )

ﺧﺎﻣﻮﺷﻰ ﺯﻳﻨﺖ ﺑﺮﺍﻯ مردی ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺿﻌﻴﻒ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﺍﺳﺖ . 

ﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﻛﻪ ﺻﺤﻴﻔﻪ ﻋﻘﻞ ﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﺍﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﻮﺩ، ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ .

 ﭘﺲ ﭘﻰ ﺑﻪ ﺟﺎﻫﻞ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﺮﺩ ﺧﻮﺵ ﺳﻴﻤﺎ ﺑﺮﺩ .

کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش جهل

 http://10000dastan.blog.ir 

 کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :

 https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA