شوریده دل

ﺷﻮﺭﻳﺪﻩ ﺩﻝ 

ﺳﻌﺪﻯ ﮔﻮﻳﺪ: ﻳﻚ ﺷﺐ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﺗﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ، ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻛﺎﺭﻭﺍﻧﻰ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻡ. ﺳﺤﺮﮔﺎﻩ ﻛﻨﺎﺭ ﺟﻨﮕﻠﻰ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻳﻢ. 

ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺷﻮﺭﻳﺪﻩ ﺩﻟﻰ ( ﻣﺠﺬﻭﺏ ﺣﻖ ﺷﺪﻩ ) ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﺎ ﺑﻮﺩ، ﻧﻌﺮﻩ ﺍﺯ ﺩﻝ ﺑﺮﻛﺸﻴﺪ ﻭ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﺯﺩ، ﻭ ﻳﻚ ﻧﻔﺲ ﺑﻪ ﺭﺍﺯ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ.

 ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺭﻭﺯ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﻳﺸﺐ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻯ؟ 

ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: ﺑﻠﺒﻠﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﺩﺭﺧﺖ ﻭ ﻛﺒﻜﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﻛﻮﻩ، ﻗﻮﺭﺑﺎﻏﻪ‌ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﺏ ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺟﻨﮕﻞ ﺩﻳﺪﻡ، ﻫﻤﻪ تسبیح خدا می گفتند . ﻓﻜﺮ ﻛﺮﺩﻡ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩﻯ ﺩﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻏﻔﻠﺖ. 

کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش ذکر 

 http://10000dastan.blog.ir 

 کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :

 https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA