ﻣﺴﺎﻭﺍﺕ ﺩﺭ ﻏﻨﺎﺋﻢ
ﭼﻮﻥ ﺟﻨﮓ ﺣﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﻏﻨﺎﺋﻢ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺷﺪ، ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ افراد ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﻨﮓ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ، ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻣﻰ ﺩﻭﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻳﺎ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺑﺒﺨﺶ.
ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺯﺩﺣﺎﻡ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﺧﺘﻰ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻋﺒﺎﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻭﺵ ﻣﺒﺎﺭﻛﺶ ﻛﺸﻴﺪﻧﺪ.
ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻋﺒﺎﻳﻢ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﻴﺪ، ﺑﻪ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﻛﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﻭﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺩﺭﺧﺘﻬﺎ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺷﺘﺮ ﻭ ﮔﺎﻭ ﻭ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻴﻦ ﺷﻤﺎ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ.
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﻮﻳﻰ ﺍﺯ ﻛﻮﻫﺎﻥ ﺷﺘﺮ ﭼﻴﺪﻩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺍﺯ ﻏﻨﺎﺋﻢ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺑﺮ ﺧﻤﺲ ﺗﺼﺮﻑ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻢ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻰ ﺩﻫﻢ. ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﭼﻴﺰﻯ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻧﻜﻨﻴﺪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺳﻮﺯﻥ ﻳﺎ ﻧﺨﻰ ﺑﺎﺷﺪ، ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺯﺩﻯ ﺩﺭ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﻨﮓ ﻭ ﺁﺗﺶ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﺳﺖ.
ﻣﺮﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﻧﺼﺎﺭ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﺭﺷﺘﻪ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺍﻯ ﺁﻭﺭﺩ، ﻭ ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ: ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻧﺦ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﺟﻞ (ﭘﺎﻟﺎﻥ ) ﺷﺘﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﺯﻡ!
ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﺦ ﺣﻖ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺨﺸﻴﺪﻡ.
ﻣﺮﺩ ﺍﻧﺼﺎﺭﻯ ﮔﻔﺖ ﺍﮔﺮ ﻭﺿﻊ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻗﻴﻖ ﻭ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺷﺘﻪ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺭﺷﺘﻪ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ.
کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش عدالت
http://10000dastan.blog.ir
کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :
https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA