ﻛﺮﺩﺍﺭ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﻭ ﺍﺑﻮﺍﻟﺎﺳﻮﺩ ﺩﺋﻠﻰ
ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﻏﺎﻟﺒﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺬﺏ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ، ﭘﻮﻝ ﻭ ﻋﺴﻞ ﻭ ﻧﻈﺎﺋﺮ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ.
ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻓﻘﻴﺮ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﺎﺳﺖ ﺳﻴﺮ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻳﻚ ﺩﻓﻌﻪ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﭼﻨﺪ ﺧﻴﻚ ﻋﺴﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ، ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﻛﻴﺴﻪ ﭘﻮﻟﻰ ﺩﺭ ﺧﻴﻚ ﻋﺴﻞ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆ ﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻧﺮﻭﺩ،
ﻭ ﻛﻢ ﻛﺴﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﭘﻮﻝ ﻭ ﻋﺴﻞ ﺑﮕﺬﺭﺩ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺑﺮﻧﺪﺍﺭﺩ !
ﺭﻭﺯﻯ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺑﻮﺍﻟﺎﺳﻮﺩ ﺩﺋﻠﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺑﻮﺩ ﺟﺬﺏ ﻛﻨﺪ، ﭼﻨﺪ ﺧﻴﻚ ﻋﺴﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ.
ﺍﻭ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﺑﻮﺩ، ﻧﺎﻣﻪ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺧﻴﻜﻬﺎﻯ ﻋﺴﻞ (ﻳﺎ ﺣﻠﻮﺍﺋﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺧﻮﺷﻤﺰﻩ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺭﻧﮓ ) ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺕ ﺑﺮﺩﻳﻢ.
ﺍﻭ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﺁﻣﺪ، ﺩﻳﺪ ﺩﺧﺘﺮ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﻪ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻧﮕﺸﺘﻰ ﺍﺯ ﻋﺴﻞ ﺩﺭ ﺩﻫﺎﻥ ﮔﺬﺍﺭﺩ.
ﮔﻔﺖ: ﺍﻯ ﺩﺧﺘﺮﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺨﻮﺭ ﻛﻪ ﺳﻢ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺩﺧﺘﺮ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﻋﺴﻞ ﺭﺍ ﺑﺨﺎﻙ ﻣﺎﻟﻴﺪ .
او ﺍﺷﻌﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ: ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﻫﻨﺪ ﺁﻳﺎ ﺑﺎ ﻋﺴﻞ ﻣﺼﻔﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﺮﻯ ﺍﺻﻠﺎ ﻣﺎ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺑﺮ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﺭﻳﻢ.
ﺍﺑﻮﺍﻟﺎﺳﻮﺩ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺩﺳﺖ ﻭ ﺩﺧﺘﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻧﺰﺩ ﺍﻣﺎﻡ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺷﻌﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺧﻮﺍﻧﺪ.
امام (ع) لبخند زد ﻭ سپس ﺩﺭ ﺣﻖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﻋﺎ فرمود .
کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش عمل
http://10000dastan.blog.ir
کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :
https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavshegzyg_DFDA