ﻳﺤﻴﻰ
ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺤﻴﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﻳﺪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻥ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻤﻘﺪﺱ ﺭﻭﭘﻮﺵ ﻫﺎﻳﻰ ﻣﻮﺋﻴﻦ ﻭ ﻛﻠﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﭘﺸﻤﻴﻦ ﺑﺮ ﺗﻦ ﻭ ﺳﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﺍﺯ ﻣﺎﺩﺭ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻛﺮﺩ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﭼﻨﻴﻦ ﻟﺒﺎﺳﻰ ﺩﺭﺳﺖ ﻛﻨﺪ ﺑﻌﺪ ﺩﺭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻤﻘﺪﺱ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺍﺀﺣﺒﺎﺭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺷﺪ.
ﺭﻭﺯﻯ ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﻣﺶ ﻛﻪ ﻟﺎﻏﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮﺩ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻭﺣﻰ ﻛﺮﺩ: ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺍﺯ ﺟﺴﻤﺖ ﻛﻪ ﻟﺎﻏﺮ ﺷﺪﻩ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻰ؟ ﺑﻪ ﻋﺰﺕ ﻭ ﺟﻠﺎﻟﻢ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﺍﻃﻠﺎﻋﻰ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺩﺍﺷﺘﻰ ﺑﺎﻟﺎﭘﻮﺷﻰ ﺍﺯ ﺁﻫﻦ ﻣﻰ ﭘﻮﺷﻴﺪﻯ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻫﺎ.
ﻳﺤﻴﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﻄﺎﺏ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﮔﺮﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﮔﻮﺷﺖ ﺑﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻭ ﻧﻤﺎﻧﺪ.
ﺯﻛﺮﻳﺎ ﺭﻭﺯﻯ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﮔﻔﺖ: ﭘﺴﺮ ﺟﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﺗﺮﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﻫﺪ ﻛﻪ ﻣﺎﻳﻪ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﺎﺷﻰ ﭼﺮﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻛﻨﻰ؟
ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ: ﭘﺪﺭ ﻣﮕﺮ ﺗﻮ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻯ، ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻬﺸﺖ ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﮔﺮﺩﻧﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﻑ ﺧﺪﺍ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮔﺮﻳﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮔﺮﺩﻧﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ؟
ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﭼﺮﺍ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ!
ﺣﻀﺮﺕ ﺯﻛﺮﻳﺎ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺭﺍ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﭗ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﺍﮔﺮ ﻳﺤﻴﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﻳﺪ ﻧﺎﻣﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺸﺖ ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﻧﻤﻰ ﺑﺮﺩ.
ﺭﻭﺯﻯ ﺯﻛﺮﻳﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ، ﻳﺤﻴﻰ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺳﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﻳﺶ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺯﻛﺮﻳﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪ.
ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:
ﺧﺪﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ، ﺩﺭ ﺩﻭﺯﺥ ﻛﻮﻫﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺳﻜﺮﺍﻥ، ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﻨﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﻮﻩ، ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻏﻀﺒﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﭼﺎﻫﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻤﻖ ﺁﻥ ﻳﻚ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﭼﺎﻩ ﺗﺎﺑﻮﺕ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭﻭﻧﺶ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﻫﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺯﻧﺠﻴﺮﻫﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺩﺭﻭﻥ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.
ﭼﻮﻥ ﻳﺤﻴﻰ ﻧﺎﻡ ﺳﻜﺮﺍﻥ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺳﺮ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﺍﻯ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺭﻭﻯ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﻧﻬﺎﺩ.
ﺯﻛﺮﻳﺎ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻳﺤﻴﻰ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻥ ﻳﺤﻴﻰ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﺎﺩﺭ ﻳﺤﻴﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﮕﺎﻫﻰ ﻛﻪ ﭼﻮﭘﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ:
ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎﺕ ﻧﺪﻳﺪﻯ؟
ﭼﻮﭘﺎﻥ ﮔﻔﺖ: ﺣﺘﻤﺎ ﺷﻤﺎ ﻳﺤﻴﻰ ﺑﻦ ﺯﻛﺮﻳﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ؟
ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺁﺭﻯ.
ﭼﻮﭘﺎﻥ ﮔﻔﺖ: ﺍﻟﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﻠﺎﻥ ﮔﺮﺩﻧﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻗﺪﻣﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺏ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺩﻭﺧﺘﻪ ﻭ ﺭﺍﺯ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻫﺴﺖ.
ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ. ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻳﺤﻴﻰ ﺳﺮ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﻧﻬﺎﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻗﺴﻢ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺑﻴﺎﻳﺪ، ﭘﺲ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺁﻣﺪ.
کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش خوف
http://10000dastan.blog.ir
کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :
https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA