هم کفر هم شرک

ﻫﻢ ﻛﻔﺮ ﻫﻢ ﺷﺮﻙ 

ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﻫﺸﺎﻡ ﺑﻦ ﻋﺒﺪﺍﻟﻤﻠﻚ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺍﻣﻮﻯ، ﻭﻟﻴﺪ ﺑﻦ ﻳﺰﻳﺪ ﺩﺭ ﺳﻨﻪ 125 ﺑﺮ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺷﺪ.

 ﺍﻭ ﺍﺯ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ: ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺖ (افرادی) ﺑﻪ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﻛﻪ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺩﺭ ﻗﻮﻣﺶ ﺑﺎﺷﺪ . 

ﺍﻭ ﺩﺍﺋﻤﺎ ﻣﺴﺖ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ: ﭼﻪ ﻛﺴﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﺒﻮﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎﺷﻤﻰ ﺍﺳﺖ؟ ﺍﺻﻠﺎ ﻧﻪ ﻭﻟﻰ ﻭ ﻧﻪ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻩ، ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﺏ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻣﻨﻊ ﻣﻰ ﻛﻨﻰ؟ 

ﻳﻜﺸﺐ ﻣﺆﺫﻥ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﮔﻔﺖ، ﻭﻟﻴﺪ ﺑﺮﺧﻮﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺑﺎ ﺟﺎﺭﻳﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﺠﺎﻣﻌﺖ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻗﺴﻢ ﻳﺎﺩ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﻛﻨﻴﺰ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ، ﻟﺬﺍ ﻟﺒﺎﺱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﻯ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺑﺖ ﻭﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺑﺎﻣﺎﻣﺖ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ به او ﺍﻗﺘﺪﺍ ﻛﺮﺩﻧﺪ. 

ﻭ ﺭﻭﺯﻯ ﻭﻟﻴﺪ ﺗﻔﺎﺀﻝ ﺑﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﺯﺩ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺁﻣﺪ : ﻓﺘﺢ ﻧﺼﻴﺐ ﺭﺳﻮﻟﺎﻥ، ﻭ ﻫﺮ ﺳﺘﻤﮕﺮ ﻭ ﺟﺒﺎﺭ ﻧﺼﻴﺒﺶ ﻫﻠﺎﻛﺖ ﻭ ﺣﺮﺍﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ .

 ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻫﻢ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻴﺮ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺗﻴﺮ ﺯﺩ ﻛﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﭘﺎﺭﻩ ﭘﺎﺭﻩ ﺷﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺍﻯ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺮﺍ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﺒﺎﺭ ﻋﻨﻴﺪ ﻣﻰ ﻛﻨﻰ، ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺷﺪ ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﻭﻟﻴﺪ ﻣﺮﺍ ﭘﺎﺭﻩ ﭘﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩ !

 ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻛﻔﺮ ﻭ ﺷﺮﻛﺶ ﭼﻨﺎﻥ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺳﺎﻝ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻧﻜﺮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﻭﺟﻬﻰ ﻛﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻗﺼﺮ ﺁﻭﻳﺨﺘﻨﺪ ﻭ ﺗﻦ ﻧﺎﭘﺎﻛﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻬﺮ ﺩﻓﻦ ﻛﺮﺩﻧﺪ .

کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش شرک

 http://10000dastan.blog.ir 

 کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :

 https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA