ﻋﻤﺮﻭﻋﺎﺹ
ﭘﺲ ﺍﺯ ﻗﻀﻴﻪ ﺣﻜﻤﻴﺖ، ﻛﻪ ﻋﻤﺮﻭﻋﺎﺹ ، ﺍﺑﻮﻣﻮﺳﻰ ﺍﺷﻌﺮﻯ ﺭﺍ ﮔﻮﻝ ﺯﺩ ﻭ حضرت ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺧﻠﻊ ﻛﺮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ ﺻﺒﺢ ﻭ ﻣﻐﺮﺏ، ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﻭ ﻋﻤﺮﻭﻋﺎﺹ ﻭ ﺍﺑﻮﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﻟﻌﻦ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ.
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻋﻤﺮﻭﻋﺎﺹ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻋﻘﺒﻪ ﺟﺰﻭ ﻫﻤﺪﺳﺘﺎﻥ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﻟﻌﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻫﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ.
ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺭﮔﻴﺮﻯ ﻭ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﺑﻴﻦ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻭ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﺷﺪﻳﺪ ﺷﺪ، ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺗﺤﻜﻴﻢ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺘﺎﺀﺳﻔﺎﻧﻪ ﺍﻫﻞ ﻋﺮﺍﻕ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆ ﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺑﻪ ﺍﺑﻮﻣﻮﺳﻰ ﺍﺷﻌﺮﻯ ﺭﺍﺀﻯ ﺩﺍﺩﻧﺪ (ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻪ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺍﻭ ﺭﺍﺿﻰ ﻧﺒﻮﺩ) ﻭ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﻋﻤﺮﻭﻋﺎﺹ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻛﺮﺩ.
ﺍﺑﻮﻣﻮﺳﻰ ﺍﺯ ﻳﻜﻰ از ﺩﻫﺎﺕ ﺷﺎﻡ ﺑﻪ ﺻﻔﻴﻦ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﺷﺪ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﺻﺪ ﻧﻔﺮ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺷﺮﻳﺢ ﺑﻦ ﻫﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺑﻦ ﻋﺒﺎﺱ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﺩﻭﻣﺔ ﺍﻟﺠﻨﺪﻝ ﺭﻓﺘﻨﺪ.
ﻋﻤﺮﻭﻋﺎﺹ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﭼﻬﺎﺭﺻﺪ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺁﻣﺪ.
ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﻔﺎﺭﺷﺎﺕ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﺑﻮﻣﻮﺳﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﭼﻮﻥ ﻋﻤﺮﻭﻋﺎﺹ ﺩﺭ ﻧﻴﺖ ﭘﻠﻴﺪ ﻭ ﺑﺪﻯ ﻛﺮﺩﺍﺭ ﺩﺭ ﻣﻜﺮ ﻭ ﺣﻴﻠﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻗﻮﻯ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ.
ﻋﻤﺮﻭﻋﺎﺹ ﺍﺑﻮﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺩ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺩﺍﺩ، ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺻﺪﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﻣﻰ ﻧﺸﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻘﺪﻡ ﻣﻰ ﺩﺍﺷﺖ، ﻭ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﺎ ﺻﺎﺣﺐ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺧﻄﺎﺏ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ!!
ﻣﻰ ﮔﻔﺖ: ﺷﻤﺎ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﻛﺮﺩﻯ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺯ ﻣﻨﻰ، ﻣﺮﺍ ﻧﺸﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻢ.
ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺑﻮﻣﻮﺳﻰ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﻋﻤﺮﻭﻋﺎﺹ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺗﺼﻮﺭ ﻛﺮﺩ ﺍﻭ ﺟﺰ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﺍﻣﻮﺭ ﻧﻈﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ.
ﻋﻤﺮﻭﻋﺎﺹ ﮔﻔﺖ: ﺍﺑﻮﻣﻮﺳﻰ ﻧﻈﺮﺕ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻋﻠﻰ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﻭ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﭼﻴﺴﺖ؟
ﮔﻔﺖ: ﺑﻴﺎ ﻋﻠﻰ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﻭ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﻣﻌﺰﻭﻝ ﺳﺎﺯﻳﻢ ﻭ ﻛﺎﺭ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺑﻪ ﺷﻮﺭﻯ ﺑﺮﭘﺎ ﺩﺍﺭﻳﻢ.
ﻋﻤﺮﻭﻋﺎﺹ ﮔﻔﺖ: ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻗﺴﻢ ﺭﺍﺀﻯ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺍﺀﻯ ﺷﻤﺎﺳﺖ، ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﻋﻤﻠﻰ ﻛﻨﻴﻢ ؛
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻋﻤﺮﻭﻋﺎﺹ ﻛﻪ ﻧﻴﺘﺶ ﺑﺪ ﻭ ﺣﻴﻠﻪ ﺑﺎﺯ ﺑﻮﺩ ﺍﺑﻮﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﺍﻭﻝ ﺩﺭ ﺟﺎﻯ ﺧﻠﻮﺗﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﺀﻯ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻧﻜﻨﻨﺪ، ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺁﻣﺪﻧﺪ.
ﺍﻭﻝ ﺍﺑﻮﻣﻮﺳﻰ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮﺩ؛
ﺍﺑﻦ ﻋﺒﺎﺱ ﺩﺍﺩ ﺯﺩ: ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﺑﺎﺵ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ﻋﻤﺮﻭﻋﺎﺹ ﺗﺮﺍ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﺍﺩ، ﺍﻭﻝ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻋﻤﺮﻭﻋﺎﺹ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﺪ ﺑﻌﺪ ﺗﻮ؛
ﺍﺑﻮﻣﻮﺳﻰ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻜﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺩﻡ، ﻣﻦ ﻭ ﻋﻤﺮﻭﻋﺎﺹ ﻋﻠﻰ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﻭ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﻋﺰﻝ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺷﻮﺭﻯ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﻗﺒﻮﻝ ﻛﻨﻴﻢ. ﻣﻦ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﻋﺰﻝ ﻛﺮﺩﻡ.
ﻋﻤﺮﻭﻋﺎﺹ ﺑﺪﻃﻴﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﻫﻢ ﻋﻠﻰ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﺭﺍ ﻋﺰﻝ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﻣﻨﺼﻮﺏ ﻛﺮﺩﻡ، ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﺧﻮﺍﻧﺨﻮﺍﻩ ﻋﺜﻤﺎﻥ ﻭ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭﺗﺮﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺍﺑﻮﻣﻮﺳﻰ ﺻﺪﺍﻳﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺗﻮ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﮕﻰ ﻫﺴﺘﻰ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺭﻭ ﻛﻨﻨﺪ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﭘﺸﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ.
ﻋﻤﺮﻭﻋﺎﺹ ﮔﻔﺖ: ﺗﻮ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺍﻟﺎﻏﻰ ﻫﺴﺘﻰ ﻛﻪ ﻛﺘﺎﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎﺭﺵ ﺑﺎﺷﺪ.
ﻭ ﺧﻠﺎﺻﻪ ﻋﻤﺮﻭﻋﺎﺹ ﺑﺎ ﺳﻮﺀﻧﻴﺖ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﻗﻀﻴﻪ ﺗﺤﻜﻴﻢ ﺷﺪ!
ﺍﺑﻦ ﻋﺒﺎﺱ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ: ﺧﺪﺍ ﺭﻭﻯ ﺍﺑﻮﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﺎﺯﺩ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺪﻯ ﻧﻴﺖ ﻭ ﻣﻜﺮ ﻋﻤﺮﻭﻋﺎﺹ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﺭﺍﺀﻯ ﺩﺭﺳﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻢ، ﺍﻣﺎ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪ.
کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش بدی
مواظب ابوموسی اشعری های زمان باشید . یکی از خصوصیاتشان اینست که همیشه به روی " دشمن " لبخند می زنند و بالعکس ، با " خودی ها " خشن اند !
http://goo.gl/dVE8FN
کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :
https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA