کار برای ظالمان

ﻛﺎﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ

 ﺷﺨﺼﻰ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻣﻬﺎﺟﺮ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﻧﺰﺩ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ، ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩﻡ ﻓﻠﺎﻧﻰ ﻭ ﻓﻠﺎﻧﻰ ﺧﺪﻣﺖ ﺷﻤﺎ ﺳﻠﺎﻡ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ. 

ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺳﻠﺎﻡ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﺩ.

 ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﺩﻋﺎ ﻧﻴﺰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .

 ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﭼﻪ ﻣﺸﻜﻠﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ؟

 ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﻨﺼﻮﺭ ﺩﻭﺍﻧﻴﻘﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ.

 ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﭼﻪ ﻛﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ؟ 

ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻨﺼﻮﺭ (ﻋﺼﺒﺎﻧﻰ ﺷﺪﻩ ﻭ) ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.

 ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻛﺎﺭ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ (ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻇﺎﻟﻢ ) ﻧﻬﻰ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ؟ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﻛﺮﺩﻧﻬﺎ ﺁﺗﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻰ ﺩﺍﺭﺩ! 

ﺑﻌﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺿﺮﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺪﻩ. 

ﻣﻬﺎﺟﺮ ﮔﻔﺖ: ﺍﺯ ﻣﻜﻪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺣﺎﻝ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﺳﺌﻮﺍﻝ ﻛﺮﺩﻡ، ﮔﻔﺘﻨﺪ، ﺁﻧﻬﺎ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ (ﺑﻪ ﺣﺴﺐ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻋﺎﻯ ﺍﻣﺎﻡ ﺁﻧﻬﺎ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ). 

کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش ظلم و ستم

 http://10000dastan.blog.ir 

 کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :

 https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA

وبا

 ﻭﺑﺎ 

ﻣﺮﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ: ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻭ ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮﻫﺎﻳﻢ ﻓﺸﺎﺭ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺑﺮ ﺧﺎﻧﻪ‌ﺍﻡ ﻭﺍﺭﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﺋﻴﻜﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺍﻃﺎﻕ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ، ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ (ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻳﺎ ﺣﺎﻛﻢ ) ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻭ ﮔﻠﻪ ﻛﻨﻢ، ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺩﺍﺭﻡ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ. 

ﺍﻣﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺻﺒﺮ ﻛﻦ، ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﺨﺘﻰ ﻓﺮﺝ ﻭ ﮔﺸﺎﻳﺸﻰ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ. 

ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﮔﻔﺖ: ﺍﺯ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺼﺮﻑ ﺷﺪﻡ، ﭼﻴﺰﻯ ﻧﮕﺬﺷﺖ ﻭﺑﺎ ﺩﺭ ﺳﻨﻪ 131 ﻩ ﻕ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺁﻥ ﺍﻗﻮﺍﻣﻰ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺫﻳﺖ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻣﺮﺩﻧﺪ. 

ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﻰ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺳﻴﺪ، ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: ﺣﺎﻝ ﺍﻗﻮﺍﻣﺖ ﭼﻄﻮﺭ ﺍﺳﺖ؟ 

ﮔﻔﺖ: ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩﻧﺪ! 

ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﺫﻳﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻛﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻯ، ﻭ به عقﻮﺑﺖ ﻋﻤﻠﺸﺎﻥ (ﻗﻄﻊ ﺭﺣﻢ ) ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﺮﺩﻧﺪ، ﺁﻳﺎ ﺗﻮ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻰ ﺁﻧﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻓﺸﺎﺭ ﻭ ﺍﺫﻳﺖ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻭﺍﺭﺩ ﻛﻨﻨﺪ؟ 

ﮔﻔﺖ: ﻧﻪ ﻭﺍﻟﻠﻪ. 

کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش صله رحم

 http://10000dastan.blog.ir 

 کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :

 https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA

صاحب بن عباد

ﺻﺎﺣﺐ ﺑﻦ ﻋﺒﺎﺩ

 ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﻭﺯﻳﺮ ﺷﻴﻌﻪ ﻛﻪ ﺷﻬﺮﺗﺶ ﺯﺑﺎﻧﺰﺩ ﺧﺎﺹ ﻭ ﻋﺎﻡ ﺷﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﻦ ﻋﺒﺎﺩ (385 - 326): (ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺑﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﻃﺎﻟﻘﺎﻧﻰ ) ﺑﻮﺩ، ﺍﻭ ﺍﻭﻝ ﻭﺯﻳﺮ ﻣﺆ ﻳﺪ ﺍﻟﺪﻭﻟﺔ ﺩﻳﻠﻤﻰ (ﻡ. 373) ﺑﻮﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﺍﻭ ﻭﺯﻳﺮ ﻓﺨﺮ ﺍﻟﺪﻭﻟﺔ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﻭ ﺷﺪ. 

ﺷﻴﺦ ﺻﺪﻭﻕ ﻛﺘﺎﺏ ﻋﻴﻮﻥ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺍﻟﺮﺿﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺗﺎﺀﻟﻴﻒ ﻛﺮﺩ، ﻭ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﻗﻤﻰ ﻛﺘﺎﺏ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻗﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺍﻭ ﻧﻮﺷﺖ.

 ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻭ، ﻭﻗﺖ ﻋﺼﺮ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻰ ﺷﺪ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻓﻄﺎﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ.

 ﮔﺎﻫﻰ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﻓﻄﺎﺭ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﺍﺵ ﺑﻮﺩﻧﺪ.

 ﺻﺪﻗﻪ ﻭ ﺍﻧﻔﺎﻗﻬﺎﻳﺶ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻩ ﺑﺮﺍﺑﺮﻯ ﺑﺎ ﻳﺎﺯﺩﻩ ﻣﺎﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ. 

ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺯ ﻛﻮﺩﻛﻰ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻛﺮﺩ. 

ﺩﺭ ﻛﻮﺩﻛﻰ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﺱ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﻣﻰ ﺭﻓﺖ، ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺻﺒﺢ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻳﻚ ﺩﻳﻨﺎﺭ ﻭ ﻳﻚ ﺩﺭﻫﻢ ﻣﻰ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﺑﻪ ﺍﻭﻝ ﻓﻘﻴﺮﻯ ﻛﻪ ﺭﺳﻴﺪﻯ ﺻﺪﻗﻪ ﺑﺪﻩ.! 

ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﻋﺎﺩﺗﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﺍﺯ ﺳﻨﻴﻦ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﻰ ﺗﺎ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺭﺳﻴﺪ ﻫﻴﭽﮕﺎﻩ ﺗﺮﻙ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻣﺎﺩﺭ ﻧﻤﻰ ﻛﺮﺩ. ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻳﻚ ﺭﻭﺯ ﺻﺪﻗﻪ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﺩﻣﻰ ﻛﻪ ﻣﺘﺼﺪﻯ ﺍﻃﺎﻗﺶ ﺑﻮﺩ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﻰ ﺩﺍﺩ ﻫﺮ ﺷﺐ ﻳﻚ ﺩﻳﻨﺎﺭ ﻭ ﻳﻚ ﺩﺭﻫﻢ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺗﺸﻚ ﺍﻭ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ، ﺻﺒﺤﮕﺎﻩ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻓﻘﻴﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﺩ. 

ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﺷﺒﻰ ﺧﺎﺩﻡ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩ، ﻓﺮﺩﺍ ﻛﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺗﺸﻚ ﺑﺮﺩ ﺗﺎ ﭘﻮﻝ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﺎﺩﻡ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻩ، ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺎﻝ ﺑﺪ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ: ﺣﺘﻤﺎ ﻣﺮﮔﻢ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻛﻪ ﺧﺎﺩﻡ ﺍﺯ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ ﺻﺪﻗﻪ ﻏﻔﻠﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.

 ﺍﻣﺮ ﻛﺮﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻃﺎﻕ ﺧﻮﺍﺑﺶ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻑ ﻭ ﺗﺸﻚ ﻭ ﺑﺎﻟﺶ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﻔﺎﺭﻩ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻓﻘﻴﺮﻯ ﻛﻪ ﻣﻠﺎﻗﺎﺕ ﻛﺮﺩ ﺑﺪﻫﺪ. 

ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﻭ ﻫﻤﻪ ﻗﻴﻤﺘﻰ ﺑﻮﺩ، ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ، ﻣﺼﺎﺩﻑ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻯ ﺍﺯ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﻛﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎﺋﻰ، ﺯﻧﺶ ﺩﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﻴﺪ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ. 

ﺧﺎﺩﻡ ﭘﻴﺶ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﻰ ﻛﻨﻰ؟ 

ﭘﺮﺳﻴﺪ ﭼﻴﺴﺖ؟ 

ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ: ﻟﺤﺎﻑ ﻭ ﺗﺸﻚ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﻟﺶ ﺩﻳﺒﺎﺳﺖ. 

ﻣﺮﺩ ﻓﻘﻴﺮ ﺍﺯ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺑﻴﻬﻮﺵ ﺷﺪ. 

ﺻﺎﺣﺐ ﺑﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺍﻃﻠﺎﻉ ﺩﺍﺩﻧﺪ: ﻭﻗﺘﻰ ﺁﻣﺪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﺁﺏ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻭ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺑﭙﺎﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻬﻮﺵ ﺁﻳﺪ، ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻬﻮﺵ ﺁﻣﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﭘﺮﺳﻴﺪ: ﺑﻪ ﭼﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﺯ ﺣﺎﻝ ﺭﻓﺘﻰ؟

 ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺩﻯ ﺁﺑﺮﻭﻣﻨﺪﻡ، ﭼﻨﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﺗﻬﻰ ﺩﺳﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ، ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺯﻥ ﺩﺧﺘﺮﻯ ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﺑﺤﺪ ﺭﺷﺪ ﺭﺳﻴﺪﻩ، ﻭ ﻣﺮﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭﻯ ﻛﺮﺩ. ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺖ، ﺍﻳﻨﻚ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺍﻙ ﻭ ﻟﺒﺎﺱ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺫﺧﻴﺮﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻭ ﺟﻬﻴﺰﻳﻪ ﺗﻬﻴﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ. 

ﺩﻳﺸﺐ ﺯﻧﻢ ﮔﻔﺖ: ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺧﺘﺮﻡ ﻟﺤﺎﻓﻰ ﺑﺎ ﺑﺎﻟﺶ ﺩﻳﺒﺎ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻰ، ﻫﺮ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻨﺼﺮﻑ ﻛﻨﻢ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺖ، ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﻴﻦ ﻣﺎ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﺷﺪ.

 ﻋﺎﻗﺒﺖ ﮔﻔﺘﻢ: ﻓﺮﺩﺍ ﺻﺒﺢ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺍ ﺑﮕﻴﺮ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﺒﺮ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﻭﻡ.

 ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻛﻪ ﺧﺎﺩﻡ ﺷﻤﺎ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺭﺍ ﮔﻔﺖ ﺟﺎ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻴﻬﻮﺵ ﺷﻮﻡ. 

ﺻﺎﺣﺐ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺀﺛﻴﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺍﺷﻚ ﻣﮋﮔﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻌﺪ ﮔفﺖ: ﺑﺎﻳﺪ ﻟﺤﺎﻑ ﺗﺸﻚ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺧﻮﺩﺵ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ ﺷﻮﺩ.

ﺷﻮﻫﺮ ﺩﺧﺘﺮ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻛﺎﻓﻰ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ شغﻠﻰ ﺁﺑﺮﻭﻣﻨﺪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﺩ، ﻭ ﺑﻌﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﻬﻴﺰﻳﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺭﺍ ﺑﻄﻮﺭ ﻛﺎﻣﻞ ﻛﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺩﺧﺘﺮ ﻭﺯﻳﺮ ﺑﻮﺩ ﺩﺍﺩ. 

کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش صدقه

 http://10000dastan.blog.ir 

 کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :

 https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA

مادر شیطانها

ﻣﺎﺩﺭ ﺷﻴﻄﺎﻧﻬﺎ

 ﺳﻴﺪ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﺟﺰﺍﻳﺮﻯ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺑﺶ ﻧﻘﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ: ﻛﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﺎﻝ ﻗﺤﻄﻰ ﺷﺪ، ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻭﻗﺖ ﻭﺍﻋﻈﻰ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﺑﺎﻟﺎﻯ ﻣﻨﺒﺮ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ: 

ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺻﺪﻗﻪ ﺑﺪﻫﺪ، ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺷﻴﻄﺎﻥ، ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺶ ﻣﻰ ﭼﺴﺒﻨﺪ ﻭ ﻧﻤﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺻﺪﻗﻪ ﺑﺪﻫﺪ. 

شخصی ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ ﮔﻔﺖ: ﺻﺪﻗﻪ ﺩﺍﺩﻥ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﻣﻦ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﮔﻨﺪﻡ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﺍﺭﻡ، ﻣﻰ ﺭﻭﻡ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺑﻴﻦ ﻓﻘﺮﺍﺀ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ. 

ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺖ ﺍﺯ ﺟﺎ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺖ. 

ﻭﻗﺘﻰ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺍﺯ ﻗﺼﺪ ﺍﻭ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪ ﺷﺮﻭﻉ ﻛﺮﺩ ﺑﻪ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﺍﻭ، ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻝ ﻗﺤﻄﻰ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺯﻥ ﻭ ﺑﭽﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻰ؟ ﺷﺎﻳﺪ ﻗﺤﻄﻰ ﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﺷﺪ، ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻣﺎ ﺍﺯ ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ ﺑﻤﻴﺮﻳﻢ و ...

 ﺧﻠﺎﺻﻪ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻠﺎﻣﺖ ﻭ ﻭﺳﻮﺳﻪ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﺮﺩ ﺩﺳﺖ ﺧﺎﻟﻰ ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﺑﺮﮔﺸﺖ. 

ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﭼﻪ ﺷﺪ؟  ﺩﻳﺪﻯ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺖ ﭼﺴﺒﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻨﺪ. 

ﻣﺮﺩ ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﺷﻴﻄﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻡ ﻭﻟﻰ ﻣﺎﺩﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﻧﮕﺬﺍﺷﺖ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺧﻴﺮ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻢ .

کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش صدقه

 http://10000dastan.blog.ir 

 کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :

 https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA

در تاریکی شب

ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﻜﻰ ﺷﺐ

 ﻣﻌﻠﻰ ﺑﻦ ﺧﻨﻴﺲ ﮔﻔﺖ، ﺷﺒﻰ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻇﻠﻪ ﺑﻨﻰ ﺳﺎﻋﺪﻩ (ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺳﺎﻳﺒﺎﻥ ﺑﻨﻰ ﺳﺎﻋﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﮔﺮﻣﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﺟﻤﻊ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺷﺐ ﻓﻘﺮﺍﺀ ﻭ ﻏرﻳﺒﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻧﺪ) ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺷﺐ ﺑﺎﺭﺍﻧﻰ ﺑﻮﺩ.

 ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻡ ﻛﻪ ﻧﺎﮔﺎﻩ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ:

 (ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ) ﻣﻦ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺳﻠﺎﻡ ﻛﺮﺩﻡ .

ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻣﻌﻠﻰ .

 ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﻠﻰ ﻓﺪﺍﻳﺖ ﺷﻮﻡ.

 ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﻜﺶ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺪﺳﺘﺖ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺟﻤﻊ ﻛﻦ ﻭ ﺑﻤﻦ ﺑﺪﻩ. 

ﻣﻦ ﺩﺳﺖ ﺑﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﻛﺸﻴﺪﻡ، ﺩﻳﺪﻡ ﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﭘﺲ ﺟﻤﻊ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻴﺪﺍﺩﻡ .

ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩﻡ: ﻓﺪﺍﻳﺖ ﺷﻮﻡ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻛﻴﺴﻪ ﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﺵ ﺑﮕﻴﺮﻡ ﻭ ﺑﻴﺎﻭﺭﻡ؟

 ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻧﻪ، ﻣﻦ ﺍﻭﻟﻰ ﺗﺮ ﺑﻪ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﺁﻥ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﻟﻜﻦ ﺗﺮﺍ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﻰ ﺩﻫﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﺮﺍﻫﻢ ﺑﻴﺎﺋﻰ .

 ﮔﻔﺖ ﭘﺲ ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﻪ ﻇﻠﻪ ﺑﻨﻰ ﺳﺎﻋﺪﻩ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ، ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﻓﻘﺮﺍﺀ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻮﺩﻧﺪ.

 ﺍﻣﺎﻡ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﻟﺒﺎﺱ ﺁﻧﺎﻥ ﻳﻚ ﻳﺎ ﺩﻭ ﻋﺪﺩ ﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﻧﺎﻧﻬﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺮﮔﺸﺘﻴﻢ.

 ﮔﻔﺘﻢ ﻓﺪﺍﻳﺖ ﺷﻮﻡ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺷﻴﻌﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ؟

 ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﮔﺮ ﺷﻴﻌﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺧﻮﺭﺵ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺣﺘﻰ ﻧﻤﻜﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻡ.  

کتاب یکصد موضوع پانصد داستان

 http://10000dastan.blog.ir 

 کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :

 https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA

مادر حاتم

ﻣﺎﺩﺭ ﺣﺎﺗﻢ

 ﻣﺎﺩﺭ ﺣﺎﺗﻢ ﻃﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ (ﻋﺘﺒﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﻋﻔﻴﻒ ) ﺯﻧﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺴﺘﺤﻘﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﺩ.

 ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺍﻭ ﻛﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﺪﻗﺎﺕ ﻣﻰ ﺩﺍﺩ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﺼﺮﻑ ﺩﺍﺭﺍﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺭﺍ ﺗﻠﻒ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﻑ ﻣﻰ ﻛﻨﻰ.

 ﺩﺭ ﻣﺪﺕ ﻳﻜﺴﺎﻝ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ .

 ﭼﻮﻥ ﻳﻜﺴﺎﻝ ﺑﮕﺬﺷﺖ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺍﻭ ﺍﺯ ﻧﺪﺍﺭﻯ ﺭﻧﺞ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﻳﺪﻩ، ﺣﺎﻟﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻤﻨﻮﻋﻴﺖ ﺩﺭ ﺧﺮﺝ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻣﻌﺘﺪﻝ ﻭ ﺯﻳﺎﺩﻩ ﺭﻭﻯ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ. 

ﻳﻚ ﺭﻣﻪ ﺷﺘﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺑﺒﺮﺩ.

 ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻭﻗﺖ ﺯﻧﻰ ﺍﺯ ( ﻫﻮﺯﺍﻥ ) ﻛﻪ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻮﺩ، ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﺎﺩﺭ ﺣﺎﺗﻢ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﻃﺒﻖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺍﻃﻌﺎﻡ ﻭ ﺍﻛﺮﺍﻡ ﻃﻠﺐ ﻛﺮﺩ.

 ﻣﺎﺩﺭ ﺣﺎﺗﻢ ﻫﻤﻪ ﺁﻥ ﺭﻣﻪ ﺷﺘﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ: 

ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ( ﻳﻜﺴﺎﻝ ) ﺭﻧﺞ ﻭ ﺑﻰ ﻣﺎﻟﻰ ﻛﺸﻴﺪﻡ، ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻋﻬﺪ ﻛﺮﺩﻡ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﻪ ﺻﺪﻗﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﺋﻠﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﺘﺤﻘﺎﻥ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻣﺎﻥ ﻋﻄﺎ ﻛﻨﻢ! 

کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش صدقه 

 http://10000dastan.blog.ir 

 کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :

 https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA

ساعت نحس و سعد

ﺳﺎﻋﺖ ﻧﺤﺲ ﻭ ﺳﻌﺪ 

ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ (ع) ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺯﻣﻴﻨﻰ ﺑﻴﻦ ﻣﻦ ﻭ ﻣﺮﺩﻯ ﻧﺠﻮﻡ ﺷﻨﺎﺱ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻨﺎ ﺷﺪ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺷﻮﺩ. 

ﺍﻭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺖ ﺳﻌﺪ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﺣﺎﺿﺮ ﻭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺖ ﻧﺤﺲ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻧﺼﻴﺐ ﺍﻭ ﺷﻮﺩ. ﺯﻣﻴﻦ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺳﻬﻢ ﻧﺼﻴﺐ ﻣﻦ ﺷﺪ.

ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ (ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺗﺎﺀﺳﻒ) ﺩﺳﺖ ﺭﺍﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺩﺳﺖ ﭼﭙﺶ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺯﻯ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ! 

ﮔﻔﺘﻢ: ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﻭﺯ ( ﻗﻴﺎﻣﺖ )، ﭼﺮﺍ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺷﺪﻯ؟

 ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻋﻠﻢ ﻧﺠﻮﻡ ﻫﺴﺘﻢ، ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺪ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﻭ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺖ ﺧﻮﺏ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻡ، ﺍﻣﺎ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺯﻣﻴﻦ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻗﻴﻤﺖ ﺯﻣﻴﻦ ﻧﺼﻴﺐ ﺗﻮ ﺷﺪ.

 ﮔﻔﺘﻢ: ﺁﻳﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﺣﺪﻳﺜﻰ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻧﮕﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻛﺴﻴﻜﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺧﺪﺍ ﻧﺤﺴﻰ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﻯ ﺩﻓﻊ ﺳﺎﺯﺩ، ﺭﻭﺯﺵ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺻﺪﻗﻪ ﺁﻏﺎﺯ ﻛﻨﺪ، ﺗﺎ ﺧﺪﺍ ﻧﺤﻮﺳﺖ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﻯ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ، ﺷﺐ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﺍﺩﻥ ﺻﺪﻗﻪ ﺍﻓﺘﺘﺎﺡ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﻧﺤﺲ ﺁﻥ ﺩﻓﻊ ﺷﻮﺩ.

 ﺳﭙﺲ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻣﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻧﻢ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺻﺪﻗﻪ ﺁﻏﺎﺯ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺻﺪﻗﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﻋﻠﻢ ﻧﺠﻮﻡ ﺍﺳﺖ .

کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش صدقه 

 http://10000dastan.blog.ir 

 کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :

 https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA

شب عروسی

ﺷﺐ ﻋﺮﻭﺳﻰ

 ﺳﺒﻂ ﺍﻟﺸﻴﺦ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻧﺪ: ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺷﻴﻮﺥ ﻋﺮﺏ ﻛﻪ ﺭﺋﻴﺲ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺑﻮﺩ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﭘﺴﺮﺵ ﺩﺧﺘﺮﻯ ﺍﺯ ﺑﺴﺘﮕﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ، ﻭ ﺭﺳﻢ ﺁﻧﻬﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺷﺐ ﻣﺠﻠﺲ ﻋﻘﺪ ﻭ ﺯﻓﺎﻑ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ. 

ﺩﺭ ﺷﺐ ﻣﻌﻴﻦ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﭘﺬﻳﺮﺍﻳﻰ ﻭ ﺍﻃﻌﺎﻡ ﻭ ﺟﺸﻦ ﺭﺍ ﻣﻬﻴﺎ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ، ﻭ ﻣﺮﺟﻊ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻋﺮﺏ ﺣﺎﺝ ﺷﻴﺦ ﻣﻬﺪﻯ ﺧﺎﻟﺼﻰ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻋﻘﺪ ﺩﻋﻮﺕ ﻛﺮﺩﻧﺪ.

 ﺳﭙﺲ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﺸﺮﻳﻔﺎﺕ ﻣﺨﺼﻮﺹ، ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺠﻠﺲ ﻋﻘﺪ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ. 

ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻃﺒﻖ ﻣﺮﺳﻮﻡ ﺗﻴﺮ ﻫﻮﺍﺋﻰ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ .

ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦ، جوانی سید ﺗﻔﻨﮓ ﭘﺮ ﺑﺪﺳﺖ، ﺗﻴﺮﺵ ﺳﻬﻮﺍ ﺧﺎﻟﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﻛﺸﺘﻪ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ. 

سید ﺟﻮﺍﻥ ﻓﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ .

ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺪﺭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ .

 ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺷﻴﺦ ﻣﻬﺪﻯ ﺧﺎﻟﺼﻰ، ﭘﺪﺭ ﺭﺍ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﺻﺒﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:

 ﺁﻳﺎ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻰ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺣﻖ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻴﻢ، ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻥ ﻋﻤﺪﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻜﺮﺩ، ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﻗﻀﺎ ﻭ ﻗﺪﺭ ﺗﻴﺮﺵ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺕ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ، ﺍﻳﻦ سید را بخاطر جدش ﻋﻔﻮ ﻛﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺻﺒﺮ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺧﺪﺍ اجر ﺻﺎﺑﺮﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺪﻫﺪ.

ﭘﺪﺭ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﺭﺯﻫﺎﻯ ﺷﻴﺦ ﺳﺎﻛﺖ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻓﻜﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ:

 ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻣﺠﻠﺲ ﻋﻴﺶ ﻣﺒﺪﻝ ﺑﻪ ﻋﺰﺍ ﺷﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻜﻤﻴﻞ ﺣﻖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺳﻴﺪ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﺪ ﻭ ﺑﺠﺎﻯ ﭘﺴﺮﻡ ﺩﺧﺘﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻋﻘﺪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺣﺠﻠﻪ ﺑﺒﺮﻳﺪ. 

ﺷﻴﺦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ؛ ﺑﻌﺪ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺳﻴﺪ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﭘﺴﺮ ﺭﺋﻴﺲ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﻋﻘﺪ ﻛﻨﻨﺪ.

 ﺍﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ، ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﻜﺸﻨﺪ. 

ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺐ ﺷﻴﺦ ﺩﺧﺘﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻴﺪ ﺟﻮﺍﻥ ﻗﺎﺗﻞ ﻋﻘﺪ ﻭ ﻣﺠﻠﺲ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ، ﻓﺮﺩﺍ ﻫﻢ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﭘﺴﺮ ﺭﺍ ﺩﻓﻦ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ .

کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش صبر 

 http://10000dastan.blog.ir 

 کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :

 https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA

بلال

ﺑﻠﺎﻝ

 ﺑﻠﺎﻝ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺣﺒﺸﻪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻜﻪ ﺍﺯ ﻏﻠﺎﻣﺎﻥ ﻃﺎﻳﻔﻪ (ﺑﻨﻰ ﺟﻤﻊ ) ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﻰ ﺭﻓﺖ. 

ﭼﻮﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺍﺫﻳﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﻳﺪ. 

ﺩﺭ ﺑﺪﻭ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻛﺴﺎﻧﻴﻜﻪ ﺩﺭ ﻣﻜﻪ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ، ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻛﻪ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻭ ﻋﺸﻴﺮﻩ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻮﺭﺩ ﺻﺪﻣﻪ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻴﻬﺎ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺻﺪﻣﻪ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﺮﻣﻰ ﮔﺸﺘﻨﺪ، ﻭﻟﻰ ﺑﻠﺎﻝ ﺑﺎ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺛﺒﺎﺕ ﻗﺪﻡ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺁﺯﺍﺭ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ، ﺍﺳﺘﻮﺍﺭﺗﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ.

 ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺑﻮﺟﻬﻞ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺭﻭﻯ ﺭﻳﮕﻬﺎﻯ ﺩﺍﻍ ﺣﺠﺎﺯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺑﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﺳﻨﮓ ﺁﺳﻴﺎﺏ ﺭﻭﻯ ﺑﺪﻧﺶ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﻐﺰﺵ ﺑﻪ ﺟﻮﺵ آید ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ: ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻛﺎﻓﺮ ﺷﻮ! 

ﺍﻭ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ: ﺍﺀﺣﺪ ﺍﺀﺣﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﺧﺪﺍ ﻳﻜﺘﺎﺳﺖ.

 ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻛﺴﺎﻧﻴﻜﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺫﻳﺖ ﻛﺮﺩ، ﺍﻣﻴﻪ ﺑﻦ ﺧﻠﻒ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻜﺮﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﺩ؛ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻘﺪﺭﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ این بود که ﺍﻣﻴﻪ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺑﺪﺭ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﻠﺎﻝ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪ.

 ﺩﺭ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻛﻪ ﺑﻠﺎﻝ ﺩﺭ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﺑﻮﺩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺑﻮﺑﻜﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﮔﺮ ﻣﺎﻟﻰ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﻠﺎﻝ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﺮﻳﺪﻡ.

 ﺍﻭ ﻧﺰﺩ ﻋﺒﺎﺱ ﺭﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺑﻠﺎﻝ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭﻯ ﻛﻦ.

 ﻋﺒﺎﺱ ﻋﻤﻮﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﺯﻧﻰ ﻛﻪ ﻣﺎﻟﻚ ﺑﻠﺎﻝ ﺑﻮﺩ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺑﻠﺎﻝ ﺯﻳﺮ ﺳﻨﮕﻬﺎﻯ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺩﺭ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﺑﻮﺩ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﻮﺩ ﺑﻤﻴﺮﺩ، ﺭﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﺧﺮﻳﺪﻥ ﺑﻠﺎﻝ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩ.

 ﺁﻥ ﺯﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻠﺎﻝ ﻣﺬﻣﺖ ﻭ ﺑﺪﮔﻮﺋﻰ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻓﺮﻭﺧﺖ ؛ ﻭ ﺑﻠﺎﻝ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺻﺒﺮ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﺁﺯﺍﺩ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻣﺆﺫﻥ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺷﺪ .

کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش صبر 

 http://10000dastan.blog.ir 

 کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :

 https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA

حیات تو در صبر است

ﺣﻴﺎﺕ تو ﺩﺭ ﺻﺒﺮ ﺍﺳﺖ

 ﺭﻭﺯﻯ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ (ص) ﺑﺎ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﻣﺴﺠﺪ ﻗﺒﺎ ﻣﻰ ﺭﻓﺘﻨﺪ، ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺑﻪ ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﻰ ﺧﺮﻡ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻧﺪ.

 ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ: ﻳﺎ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ! ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺑﻰ ﺍﺳﺖ .

ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ! 

ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ، ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻠﺎﻡ، ﻣﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺭﺩ ﻭ ﺑﺪﻝ ﺷﺪ. 

ﺳﭙﺲ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻛﺸﻴﺪ ﻭ ﺯﺍﺭ ﺯﺍﺭ ﺑﮕﺮﻳﺴﺖ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻫﻢ ﮔﺮﻳﺴﺖ .

 ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﺖ ﮔﺮﻳﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺭﺍ ﺟﻮﻳﺎ ﺷﺪﻧﺪ .

 ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﻴﺎﺩ ﻛﻴﻨﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺟﺎﻯ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﻣﻦ، ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻴﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﺮﺩ. 

ﺣﻀﺮﺕ ﭘﺮﺳﻴﺪ: ﻳﺎ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ! ﻣﻦ ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻜﻨﻢ؟

 ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺻﺒﺮ ﻭ ﺷﻜﻴﺒﺎﻳﻰ، ﺍﮔﺮ ﺻﺒﺮ ﻧﻜﻨﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﺸﻘﺖ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺍﻓﺘﺎﺩ ... ﺣﻴﺎﺕ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺻﺒﺮ ﺍﺳﺖ .

کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش صبر

 http://10000dastan.blog.ir 

 کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :

 https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA