ﺳﺨﻰ ﺗﺮ (بخشنده تر) ﺍﺯ ﺣﺎﺗﻢ
ﺍﺯ ﺣﺎﺗﻢ ﻃﺎﺋﻰ ﺳﺌﻮﺍﻝ ﻛﺮﺩﻧﺪ: ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻛﺮﻳﻢ ﺗﺮ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻯ؟
ﮔﻔﺖ: ﺩﻳﺪﻡ .
ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻛﺠﺎ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻯ؟
ﮔﻔﺖ: ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﻣﻰ ﺭﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﺧﻴﻤﻪ ﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻡ، ﭘﻴﺮﺯﻧﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺰﻏﺎﻟﻪ ﺍﻯ ﭘﺸﺖ ﺧﻴﻤﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ.
ﭘﻴﺮﺯﻥ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﻓﺴﺎﺭ ﺍﺳﺒﻢ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻣﺪﻡ. ﻣﺪﺗﻰ ﻧﮕﺬﺷﺖ ﻛﻪ ﭘﺴﺮﺵ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻣﻦ ﺳﺌﻮﺍﻝ ﻛﺮﺩ.
ﭘﻴﺮﺯﻥ ﭘﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﮔﻔﺖ: ﺑﺮﺧﻴﺰ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻴﻬﻤﺎﻥ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﭘﺬﻳﺮﺍﻳﻰ ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻛﻦ، ﺁﻥ ﺑﺰﻏﺎﻟﻪ ﺭﺍ ﺫﺑﺢ ﻛﻦ ﻭ ﻃﻌﺎﻡ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻤﺎ.
ﭘﺴﺮ ﮔﻔﺖ ﺍﻭﻝ ﺑﺮﻭﻡ ﻫﻴﺰﻡ ﺑﻴﺎﻭﺭﻡ، ﻣﺎﺩﺭﺵ ﮔﻔﺖ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺻﺤﺮﺍ ﺑﺮﻭﻯ ﻭ ﻫﻴﺰﻡ ﺑﻴﺎﻭﺭﻯ ﺩﻳﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻴﻬﻤﺎﻥ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﻣﺮﻭﺕ ﺩﻭﺭ ﺑﺎﺷﺪ.
ﭘﺲ ﺩﻭ ﻧﻴﺰﻩ ﺩﺍﺷﺖ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺭﺍ ﺷﻜﺴﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺑﺰﻏﺎﻟﻪ ﺭﺍ ﻛﺸﺖ ﻭ ﻃﻌﺎﻡ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﻧﺰﺩﻡ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ.
ﭼﻮﻥ ﺗﻔﺤﺺ ﺍﺯ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻛﺮﺩﻡ ﺟﺰ ﺁﻥ ﺑﺰﻏﺎﻟﻪ ﭼﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺻﺮﻑ ﻣﻦ ﻛﺮﺩ.
ﭘﻴﺮﺯﻥ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﺮﺍ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﻰ؟
ﮔﻔﺖ: ﻧﻪ .
ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﻦ ﺣﺎﺗﻢ ﻃﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻢ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﻣﺎ ﺑﻴﺎﻳﻰ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺷﻤﺎ ﭘﺬﻳﺮﺍﻳﻰ ﻛﺎﻣﻞ ﻛﻨﻢ ﻭ ﻋﻄﺎﻳﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺪﻫﻢ!
ﺁﻥ ﺯﻥ ﮔﻔﺖ: ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﺯ ﻣﻴﻬﻤﺎﻥ ﻧﮕﻴﺮﻳﻢ ﻭ ﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﭘﻮﻝ ﻧﻔﺮﻭﺷﻴﻢ .
ﺍﺯ ﻣﻦ ﻫﻴﭻ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻜﺮﺩ؛
ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﺎﻭﺕ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻛﺮﻳﻢ ﺗﺮﻧﺪ .
کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش سخاوت
http://10000dastan.blog.ir
کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :
https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA