ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﺑﻦ ﻳﺰﻳﺪ
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﻳﺰﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻗﺘﻞ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻭ ﻏﺎﺭﺕ ﻭ ﺟﻨﺎﻳﺎﺕ ﺩﺭ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻭ ﺧﺮﺍﺏ ﻛﺮﺩﻥ ﻛﻌﺒﻪ ﺷﺪ، ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ( ﺛﺎﻧﻰ ) ﺭﺳﻴﺪ.
ﺍﻭ ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﺷﺐ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪ ﺩﻭ ﻛﻨﻴﺰ ﻳﻜﻰ ﻛﻨﺎﺭ ﺳﺮ ﺍﻭ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﭘﺎﻯ ﺍﻭ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮔﺰﻧﺪ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺣﻔﻆ ﻛﻨﻨﺪ.
ﺷﺒﻰ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺑﻰ ﺧﻴﺎﻝ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻨﻴﺰﻯ ﻛﻪ ﺑﺎﻟﺎﻯ ﺳﺮ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺑﻮﺩ ﮔﻔﺖ: ﺧﻠﻴﻔﻪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ، ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻯ ﺳﻪ ﺑﺎﺭ ﻣﺮﺍ ﻧﺒﻴﻨﺪ ﺁﺭﺍﻡ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﺩ.
ﺁﻥ ﻛﻨﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮ ﮔﻔﺖ: ﺟﺎﻯ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺷﻤﺎ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﺳﺖ.
ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻛﻨﻴﺰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﺪ صحبت ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺑﻪ ﻛﺠﺎ ﻣﻰ ﻛﺸﺪ.
ﻛﻨﻴﺰ ﻋﻠﺖ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﺩﻭﻣﻰ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ: ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﻭ ﻳﺰﻳﺪ، ﺟﺪ ﻭ ﭘﺪﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﻏﺎﺻﺐ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻧﺒﻮﺕ ﺍﺳﺖ.
ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻓﻜﺮ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻓﺮﺩﺍ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺑﺎﻃﻞ ﺧﻠﻊ ﻭ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺣﻖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻛﻨﺪ.
ﻓﺮﺩﺍ ﺍﻋﻠﺎﻡ ﻛﺮﺩ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ .
ﭼﻮﻥ ﻣﺴﺠﺪ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺷﺪ ﺑﺎﻟﺎﻯ ﻣﻨﺒﺮ ﺭﻓﺖ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺣﻤﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻠﺎﻓﺖ، ﺣﻖ ﺍﻣﺎﻡ ﺳﺠﺎﺩ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺍﺳﺖ، ﻣﻦ ﻭ ﭘﺪﺭ ﻭ ﺟﺪﻡ ﻏﺎﺻﺐ ﺑﻮﺩﻧﺪ.
ﺍﺯ ﻣﻨﺒﺮ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﻫﺴﭙﺎﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭﺏ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺴﺖ.
ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻣﻄﻠﻊ ﺷﺪ ﻧﺰﺩ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺩﻭ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﻮﺩ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻛﺎﺵ ﺗﻮ ﻛﻬﻨﻪ ﺧﻮﻥ ﺣﻴﺾ ﺑﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﻤﻰ ﺩﻳﺪﻡ.
ﺍﻭ ﮔﻔﺖ: ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺮﺍ ﻧﻤﻰ ﺯﺍﺋﻴﺪﻯ.
ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﭼﻬﻞ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﻴﺎﻣﺪ .
ﻭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻭﻗﺖ ، ﻣﺮﻭﺍﻥ ﺣﻜﻢ ﺭﺍ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ. ﻣﺮﻭﺍﻥ ﺑﺎ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ (ﺯﻥ ﻳﺰﻳﺪ) ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﺣﻖ ﺷﻨﺎﺱ ﺭﺍ ﻣﺴﻤﻮﻡ ﻛﺮﺩ.
کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش حق و باطل
http://10000dastan.blog.ir
کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :
https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA