ﻳﺎﺩ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺩﺷﻤﻦ
ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ (ﻣﺤﺎﺭﺏ ﻭ ﺑﻨﻰ ﺍﻧﻤﺎﺭ) ﻣﻰ ﺭﻓﺖ، ﺳﭙﺎﻩ ﺍﺳﻠﺎﻡ به ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺗﻮﻗﻒ ﻛﺮﺩ.
ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺮﺍﻯ لحظاتی ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻟﺸﮕﺮﻳﺎﻥ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﻯ ﺭﻓﺖ.
ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺁﻣﺪﻥ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﻴﻞ ﺁﺏ ﺟﺎﺭﻯ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻴﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻟﺸﮕﺮ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺷﺪ.
ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺩﺭﺧﺘﻰ ﻧﺸﺴﺖ، ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺣﻮﻳﺮﺙ ﺑﻦ ﺍﻟﺤﺎﺭﺙ ، ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻳﺎﺭﺍﻧﺶ ﮔﻔﺖ:
ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻳﺎﺭﺍﻧﺶ ﺩﻭﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ، ﺧﺪﺍ ﻣﺮﺍ ﺑﻜﺸﺪ ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻜﺸﻢ!
ﺑﻄﺮﻑ ﺣﻀﺮﺕ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻛﺸﻴﺪ ﻭ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﭼﻪ ﻛﺴﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﺮﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﺪ؟
ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺧﺪﺍ .
ﻭ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﻟﺐ ﺍﻳﻦ ﺩﻋﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺷﺮ ﺣﻮﻳﺮﺙ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻳﻘﻰ ﺗﻮ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﺮﻫﺎﻥ .
ﻫﻤﻴﻨﻜﻪ ﺣﻮﻳﺮﺙ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻭﺭﺩ، ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺍﻯ ﺑﺮ ﻛﺘﻒ ﺍﻭ ﺯﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﻫﺎ ﺷﺪ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ:
ﭼﻪ ﻛﺴﻰ ﺗﺮﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺑﺨﺸﺪ؟
ﮔﻔﺖ: ﻫﻴﭽﻜﺲ .
ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭ ﺗﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﻢ!
ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ: ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺁﻭﺭﻡ ﻭﻟﻰ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﻨﺪﻡ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺖ ﺟﻨﮓ ﻧﻜﻨﻢ ﻭ ﻛﺴﻰ ﺭﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﺗﻮ ﻛﻤﻚ ﻧﻨﻤﺎﻳﻢ.
ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺩ؛
ﻭ ﺣﻮﻳﺮﺙ ﮔﻔﺖ: ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻮ بهترین مردمی .
کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش ذکر
http://10000dastan.blog.ir
کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :
https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA