ﻣﺘﻮﻛﻞ
ﺍﺯ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺧﻠﻔﺎﺀ ﺑﻨﻰ ﻋﺒﺎﺱ ﻣﺘﻮﻛﻞ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺬﺍﺀ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﻫﺎﺩﻯ (ع) ﻭ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻭ ﻗﺒﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻭ ﺯﻭﺍﺭ ﻗﺒﺮﺵ ﻛﻤﺎﻝ ﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺷﺖ.
ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﺍﺭ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺑﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﺘﻮﻛﻞ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﺍﻣﺎﻡ ﻫﺎﺩﻯ (ع) ﺭﺍ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺍﻫﺎﻧﺖ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺑﻪ ﻣﺘﻮﻛﻞ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ.
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﻰ ﻣﺘﻮﻛﻞ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﻣﺮﺍﺀ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺳﭙﺲ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﺁﺯﺍﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﺪ . ﺷﺒﻰ ﻣﺘﻮﻛﻞ ﺳﻌﻴﺪ ﺩﺭﺑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻃﻠﺒﻴﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ:
ﻧﺼﻒ ﺷﺐ ﻧﺮﺩﺑﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻭﺍﺭﺩ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺗﻔﺘﻴﺶ ﻛﻨﻴﺪ ﺍﮔﺮ ﺍﺳﻠﺤﻪ ﻭ ﺍﻣﻮﺍﻟﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﮕﻴﺮﺩ.
ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺳﻌﺎﻳﺖ، ﻣﺘﻮﻛﻞ ﺟﻤﺎﻋﺘﻰ ﺍﺯ ﺗﺮﻛﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﻫﺠﻮﻡ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺴﺶ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ.
ﻭﻗﺘﻰ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺲ ﻣﺘﻮﻛﻞ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺮﺍﺏ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﺮﺍﺏ ﺗﻌﺎﺭﻑ ﻛﺮﺩ (که امام نپذیرفت) ﻭ ﺑﻌﺪ به امام ﮔﻔﺖ: ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺷﻌﺮ ﺑﺨﻮﺍﻥ و ...
ﻭ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺲ ﺧﻮﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﭼﻬﺎﺭ ﻧﻔﺮ ﻏﻠﺎﻡ ﺧﺰﺭ ﺟﻠﻔﻰ ﺑﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺯﺩﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﺎ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﻭ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻳﻦ ﺑﻠﻴﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﻓﻊ ﻛﺮﺩﻧﺪ.
ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 237 ﻣﺘﻮﻛﻞ ﺍﻣﺮ ﻛﺮﺩ ﻗﺒﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ (ع) ﺭﺍ ﺧﺮﺍﺏ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻗﺒﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﻭ ﺯﺭﺍﻋﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﻨﻊ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:
ﻫﺮ ﻛﺴﻰ ﺑﻪ ﺯﻳﺎﺭﺕ ( ﺍﻣﺎﻡ ) ﺣﺴﻴﻦ (ع) ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺩﺳﺖ ﻭ ﻳﺎ ﭘﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺒﺮﻧﺪ!!
ﻣﺘﻮﻛﻞ ﻋﻤﺮ ﺑﻦ ﻓﺮﺝ ﺭﺍ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﺍﺭ ﻣﻜﻪ ﻭ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﺘﻮﻛﻞ، ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﻣﻨﻊ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﺑﻪ ﺣﺪﻯ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺟﺎﻥ، ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﻧﻤﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ؛
ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﺎﺭ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆ ﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺳﺨﺖ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺯﻧﻬﺎﻯ ﻋﻠﻮﻳﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻛﻬﻨﻪ ﻭ ﭘﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻳﻚ ﻟﺒﺎﺱ ﺳﺎﻟﻢ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ...
ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﺘﻰ ﻭ ﺍﺫﻳﺖ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﻣﻨﺘﺼﺮ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ (ع) ، ﭘﺪﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﺘﻮﻛﻞ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﺪ .
کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش ایذاء
کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :
https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA