10/000 داستان

منبع داستانهای کوتاه ، زیبا و آموزنده

10/000 داستان

منبع داستانهای کوتاه ، زیبا و آموزنده

این پایگاه ، منبع بیش از 10/000 داستان کوتاه ، زیبا و آموزنده ( و البته منبع دار ) است . روزانه چند داستان از آن در این پایگاه قرار می گیرد داستانها از بیش از 30 کتاب ،در اختیار شما قرار می گیرد .داستانها به گونه ای انتخاب شده که برای انتشار در شبکه های اجتماعی منجمله تلگرام قابل استفاده باشد . ( مناسب سازی شده است ) .

داستان ها را می توانید با عضویت در کانال تلگرامی ما نیز دریافت نمایید . آدرس کانال تلگرامی " داستانهای کوتاه ، زیبا و آموزنده :
https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvxlVOPjwWbyg

طبقه بندی موضوعی
کلمات کلیدی

داستان درباره صبر

داستان پندآموز

اعراب نسبت به برادران خود چگونه اند

سخن قابل تامل ناپلءون درباره قرآن

داستان عبرت آموز درباره بدهکاری

داستان آموزنده درباره مهلت دادن به بدهکار

داستان آموزنده درباره ادای دین برادر مسلمان

داستان آموزنده درباره قضاوت غلط

داستان درباره سید بحر العلوم

داستان درباره فقر و بازنشستگی

داستان آموزنده درباره فحاشی

داستان آموزنده درباره فحش و ناسزاگویی

داستان پندآموز درباره بدزبانی

داستان عبرت آموز درباره فحاشی

داستان درباره بددهنی

داستان آموزنده درباره فحش و ناسزا و فحاشی

داستان عبرت آموز درباره غیبت و سخن چینی

داستان آموزنده درباره غیبت

داستان عبرت آموز درباره غیبت

قهرمان کیست

داستان درباره غرور

داستان عبرت آموز درباره غرور و تکبر

داستان پندآموز درباره غرور

داستان عبرت آموز درباره لقمه حرام

ارزش یک ساعت تفکر عبرت آموز از هفتاد سال عبادت بیشتر است

داستان آموزنده درباره غذا و زهد

داستان آموزنده و عبرت آموز درباره عمل

داستان درباره عمل کردن

داستان آموزنده و زیبا درباره کار و عمل

داستان زیبا درباره عمل

بایگانی
محبوب ترین مطالب
آخرین نظرات
  • ۱۵ بهمن ۹۴، ۱۸:۰۹ - مهدی ابوفاطمه
    لایک
  • ۰
  • ۰

ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ 


ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺑﻦ ﺩﺍﻭﺩ ﺍﺯ ﻧﺎﺩﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﻣﺸﺮﻕ ﻭ ﻣﻐﺮﺏ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﺮ ﺟﻦ ﻭ ﺍﻧﺲ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﭘﺎﻳﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﻭ ﺩﺭﻧﺪﮔﺎﻥ ﻏﺎﻟﺐ ﻭ ﺣﺎﻛﻢ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ ؛ ﻛﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﺯ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻗﺪﺭﺕ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﻭ ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ. 


ﺍﻭ ﺑﻪ ﺣﻖ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ: ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﻠﻜﻰ ﺑﺒﺨﺶ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﺣﺪﻯ ﻧﺪﻫﻰ !


 ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻛﺮﺍﻣﺖ ﻛﺮﺩ، ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻳﻚ ﺭﻭﺯ ﺗﺎ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺷﺎﺩﻯ ﻧﮕﺬﺭﺍﻧﻴﺪﻩ ﺍﻳﻢ ؛ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻓﺮﺩﺍ ﺩﺍﺧﻞ ﻗﺼﺮ ﺧﻮﺩ ﺷﻮﻡ ﻭ ﺑﺮ ﺑﺎﻡ ﻗﺼﺮ ﺑﺮﺁﻳﻢ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻣﻤﻠﻮﻙ ﺧﻮﺩ ﻛﻨﻢ ؛ 


ﻛﺴﻰ ﺭﺍ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺪﻫﻴﺪ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﺁﻳﺪ ﻛﻪ ﺷﺎﺩﻳﻢ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺣﺰﻥ ﻧﺸﻮﺩ. 


ﺭﻭﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ ﻋﺼﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺮ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮﻳﻦ ﺟﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﻗﺼﺮﺵ ﺑﺎﻟﺎ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﺗﻜﻴﻪ ﺑﺮ ﻋﺼﺎ، ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺭﻋﻴﺖ ﻭ ﻣﻤلکت ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺣﻖ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺩﻩ، ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﻮﺩ. 


ﻧﺎﮔﺎﻩ ﻧﻈﺮﺵ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﻥ ﺧﻮﺵ ﺭﻭﻯ ﭘﺎﻛﻴﺰﻩ ﻟﺒﺎﺱ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﮔﻮﺷﻪ ﻗﺼﺮﺵ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪ.


 ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﭼﻪ ﻛﺴﻰ ﺗﺮﺍ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺗﺎ ﺩﺍﺧﻞ ﻗﺼﺮ ﺷﻮﻯ؟ 


ﮔﻔﺖ: ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ .


 ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺗﻮ ﻛﻴﺴﺘﻰ؟ 


ﮔﻔﺖ: ﻋﺰﺭﺍﺋﻴﻞ .


ﭘﺮﺳﻴﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﭼﻪ ﻛﺎﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻯ؟ 


ﮔﻔﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺒﺾ ﺭﻭﺡ .


 ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺭﻭﺯ ﺷﺎﺩﻯ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﺪﺍ ﻧﺨﻮﺍﺳﺖ ؛ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺎﺀﻣﻮﺭﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻩ.!


 ﭘﺲ ﻋﺰﺭﺍﺋﻴﻞ ﺭﻭﺡ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻗﺒﺾ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﺮ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺎﻟﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻋﺼﺎ ﺗﻜﻴﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ! 


ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ. 


ﭼﻮﻥ ﻣﺪﺗﻰ ﮔﺬﺷﺖ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻓﺘﺎﺩ، ﻋﺪﻩ ای ﮔﻔﺘﻨﺪ، ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺎﺷﺎﻣﻴﺪﻩ ﭘﺲ ﺍﻭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﺎﺳﺖ .


ﮔﺮﻭﻫﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺍﻭ ﺟﺎﺩﻭﮔﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﺎ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ .


ﮔﺮﻭﻩ ﺳﻮﻡ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺍﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪﺍﺳﺖ. 


ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻮﺭﻳﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻛﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﻋﺼﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﺎﻟﻰ ﻛﻨﺪ. ﻋﺼﺎ ﺷﻜﺴﺖ ﻭ ﺍﻭ ﺑﻴﻔﺘﺎﺩ، ﻭ ﺑﻌﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﻭ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺣﻠﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ .


کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش دنیا


 http://10000dastan.blog.ir 

 کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :

 https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA



  • ۰
  • ۰

ﺩﻧﻴﺎ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻃﻠﺤﻪ ﻭ ﺯﺑﻴﺮ


ﻃﻠﺤﻪ ﻭ ﺯﺑﻴﺮ، ﺍﺯ ﺳﺮﺩﺍﺭﺍﻥ ﺻﺪﺭ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻧﻬﺎﻯ ﺟﻬﺎﺩ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺷﺎﻳﺎﻧﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﺯﺑﻴﺮ ﺷﺪﻳﺪﺍ ﻃﺮﻑ ﺩﺍﺭﻯ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﺆ ﻣﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻫﻴﭽﮕﺎﻩ ﺗﺮﻙ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﻧﻜﺮﺩ. 


ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻋﺜﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﺸﺘﻨﺪ، ﻭ ﻣﺮﺩﻡ حضرت ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻧﺪ؛


 ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺰﺩ ﺍﻣﺎﻡ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺭﺳﻤﺎ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﺍﺭﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻣﻨﺼﻮﺏ ﻛﻨﺪ.


 ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻨﻔﻰ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﺪﻧﺪ، ﺗﻮﺳﻂ (ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻃﻠﺤﻪ ) ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻡ ﺧﺸﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ:


 ﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺗﻮ ﻓﺪﺍﻛﺎﺭﻳﻬﺎﻯ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻛﺮﺩﻳﻢ، ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻛﻪ ﺯﻣﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﺁﻣﺪﻩ، ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻯ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﺷﺘﺮ ﺭﺍ ﺭﻭﻯ ﻛﺎﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻯ ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺯﺩﻩ ﺍﻯ ؟


ﺍﻣﺎﻡ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻃﻠﺤﻪ ﭘﻴﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﭼﻪ ﻛﻨﻢ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﺧﺸﻨﻮﺩ ﺷﻮﻳﺪ؟ 


ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺣﺎﻛﻢ ﺑﺼﺮﻩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﺍﺭ ﻛﻮﻓﻪ ﻛﻦ. 


ﺍﻣﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ، ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ (ﻣﺪﻳﻨﻪ ) ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻣﻴﻦ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻢ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻣﻴﻦ ﺑﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﻛﻮﻓﻪ ﻭ ﺑﺼﺮﻩ ﻧﻤﺎﻳﻢ ؟


 ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻃﻠﺤﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: ﻧﺰﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﻭ ﻭ ﺑﮕﻮ: ﺍﻯ ﺩﻭ ﺷﻴﺦ ! ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻣﺘﺶ ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ، ﻭ ﺑﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻇﻠﻢ ﻧﻜﻨﻴﺪ، ﻣﮕﺮ ﺳﺨﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺍﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺍﻯ ﺁﺧﺮ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺩﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺟﻮﻳﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ، ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻧﻴﻚ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺮﻫﻴﺰﻛﺎﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ .


 ﺁﻧﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻭ ﭘﻮﻝ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﻗﺼﺪ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻜﻪ ﺑﺮﻭﻧﺪ . 


ﻧﺰﺩ ﺍﻣﺎﻡ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻋﻤﺮﻩ ﺑﻪ ﻣﻜﻪ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ.


 ﺍﻣﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺷﻤﺎ ﻗﺼﺪ ﻋﻤﺮﻩ ﻧﺪﺍﺭﻳﺪ .


ﺁﻧﺎﻥ ﻗﺴﻢ ﻳﺎﺩ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺧﻠﺎﻓﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺑﻴﻌﺖ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭﻧﺪ. 


ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﻴﻌﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻣﻜﻪ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻴﻌﺖ ﺭﺍ ﺷﻜﺴﺘﻨﺪ، ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺳﭙﺎﻩ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻨﮓ ﺟﻤﻞ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻋﺎﻳﺸﻪ ﺑﻪ ﺑﺼﺮﻩ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮﺩﻧﺪ!


ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﺑﻪ ﻳﻌﻠﻰ ﺑﻦ ﻣﻨﺒﻪ ﻛﻪ ﺣﺪﻭﺩ ﭼﻬﺎﺭ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﻳﻨﺎﺭ ﺍﺯ ﻳﻤﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﻭ ﭘﻮﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺻﺮﻑ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﻛﺮﺩﻧﺪ. 


ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﮓ (ﺳﺎﻝ 36 ﻩ - ﻕ ) ﺳﻴﺰﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﺍﺯ ﺳﭙﺎﻩ ﻃﻠﺤﻪ ﻭ ﺯﺑﻴﺮ، ﻭ ﭘﻨﺞ ﻫﺰﺍﺭ ﺍﺯ ﺳﭙﺎﻩ ﺍﻣﺎﻡ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ؛ ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻃﻠﺤﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺮﻭﺍﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺳﭙﺎﻩ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻮﺩ ﻫﺪﻑ ﺗﻴﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪ؛ 


ﻣﺮﻭﺍﻥ ﮔﻔﺖ: ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺧﻮﻥ ﻋﺜﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﻠﺤﻪ ﮔﺮﻓﺘﻢ. 


ﺯﺑﻴﺮ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﻛﻨﺎﺭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﺑﻦ ﺟﺮﻣﻮﺯ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪ؛ 


ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻭ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺁﻧﺎﻥ ﺟﺰ ﻣﺮﮒ ﻧﻨﮕﻴﻦ ﻧﺒﻮﺩ. 


کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش دنیا


 http://10000dastan.blog.ir 

 کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :

 https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA



  • ۰
  • ۰

ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ 


ﺍﺳﻤﺎﺀ ﺑﻨﺖ ﻋﻤﻴﺲ ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﻭ ﺗﻌﺪﺍﺩﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻋﺮﻭﺳﻰ ﻋﺎﻳﺸﻪ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ، ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻳﻢ.


 ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺭﻓﺘﻴﻢ ﻏﺬﺍﻳﻰ ﺟﺰ ﻳﻚ ﻇﺮﻑ ﺷﻴﺮ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﻴﺎﻓﺘﻴﻢ.


 ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺷﻴﺮ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﺎﻳﺸﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ. ﻋﺎﻳﺸﻪ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻛﺸﻴﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﮕﺮﻓﺖ.


 ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ: ﺩﺳﺖ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﻣﻜﻦ ﻭ ﻇﺮﻑ ﺷﻴﺮ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮ ﻭ ﺑﻨﻮﺵ ؛ ﻋﺎﻳﺸﻪ ﺑﺎ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺁﻥ ﻇﺮﻑ ﺷﻴﺮ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻧﻮﺷﻴﺪ.


 ﺳﭙﺲ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: ﻇﺮﻑ ﺷﻴﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻧﺖ ﺑﺪﻩ ﺗﺎ ﺑﻨﻮﺷﻨﺪ.


 ﺯﻧﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻛﻪ ﻣﺎ ﻣﻴﻞ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ.


 ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﻴﻦ ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﺟﻤﻊ ﻧﻜﻨﻴﺪ (ﻳﻌﻨﻰ ﭼﺮﺍ ﻫﻢ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻴﺪ ﻭ ﻫﻢ ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ ﺭﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ ؟)


ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﻯ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺁﻳﺎ ﻣﺎ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻣﻴﻞ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻭ ﺑﮕﻮﺋﻴﻢ ﻣﻴﻞ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻳﻢ؟ 


ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺩﺭﻭﻍ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻛﻮﭼﻚ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ .


کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش دروغ


 http://10000dastan.blog.ir 

 کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :

 https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA



  • ۰
  • ۰

زینب کذابه

ﺯﻳﻨﺐ ﻛﺬﺍﺑﻪ 


ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺘﻮﻛﻞ ﻋﺒﺎﺳﻰ ﺯﻧﻰ ﺍﺩﻋﺎ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺯﻳﻨﺐ ﺩﺧﺘﺮ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺯﻫﺮﺍ ﻋﻠﻴﻬﺎﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻢ.


 ﻣﺘﻮﻛﻞ ﮔﻔﺖ: ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﺯﻳﻨﺐ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﺗﻮ ﺟﻮﺍﻧﻰ؟!


 ﮔﻔﺖ: ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻦ ﻛﺸﻴﺪ ﻭ ﺩﻋﺎ ﻛﺮﺩ ﺩﺭ ﻫﺮ ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻝ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﻣﻦ ﻋﻮﺩ ﻛﻨﺪ.!


 ﻣﺘﻮﻛﻞ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺁﻝ ﺍﺑﻮﻃﺎﻟﺐ ﻭ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﻋﺒﺎﺱ ﻭ ﻗﺮﻳﺶ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻤﮕﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺍﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ، ﺯﻳﺮﺍ ﺯﻳﻨﺐ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 62 ﻩ ﻕ ﻭﻓﺎﺕ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.


 ﺯﻳﻨﺐ ﻛﺬﺍﺑﻪ ﮔﻔﺖ: ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ، ﻣﻦ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻛﺴﻰ ﺍﺯ ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﻣﻄﻠﻊ ﻧﺒﻮﺩ ﺗﺎ ﺍﻟﺎﻥ ﻛﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻡ.


 ﻣﺘﻮﻛﻞ ﻗﺴﻢ ﺧﻮﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺯﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻛﻨﻴﺪ.


 ﺁﻧﺎﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﻣﺎﻡ ﻫﺎﺩﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻛﻨﺪ.


 ﻣﺘﻮﻛﻞ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺍ ﻃﻠﺒﻴﺪ ﻭ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﺍﻳﻦ ﺯﻥ ﺭﺍ ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ. 


ﺍﻣﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻭ ﺯﻳﻨﺐ ﺩﺭ ﻓﻠﺎﻥ ﺳﺎﻝ ﻭﻓﺎﺕ ﻛﺮﺩ.


 ﻣﺘﻮﻛﻞ ﮔﻔﺖ: ﺩﻟﻴﻠﻰ ﺑﺮ ﺑﻄﻠﺎﻥ ﻗﻮﻝ ﺍﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﻛﻦ. 


ﺍﻣﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﮔﻮﺷﺖ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺑﺮ ﺩﺭﻧﺪﮔﺎﻥ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﻧﺰﺩ ﺷﻴﺮﺍﻥ ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ!


 ﻣﺘﻮﻛﻞ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺯﻥ ﮔﻔﺖ: ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻰ؟


 ﮔﻔﺖ: ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﺑﻜﺸﺪ.


 ﺍﻣﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺟﻤﺎﻋﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻫﺮ ﻛﺪﺍﻡ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﻔﺮﺳﺖ.


ﻣﺘﻮﻛﻞ ﮔﻔﺖ: ﺷﻤﺎ ﭼﺮﺍ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺭﻭﻯ؟


 ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻣﻴﻞ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﺭﻭﻡ .


 ﻣﺘﻮﻛﻞ ﻗﺒﻮﻝ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﻧﺮﺩﺑﺎﻧﻰ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ؛ 


ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺍﺧﻞ ﺩﺭ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺷﻴﺮﺍﻥ ﺩﺭﻧﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺧﻀﻮﻉ ﺳﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﻠﻮ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﻰ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺩﺳﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﻣﺎﻟﻴﺪ، ﺑﻌﺪ ﺍﻣﺮ ﻛﺮﺩ ﻛﻨﺎﺭ ﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺩﺭﻧﺪﮔﺎﻥ ﻛﻨﺎﺭ ﺭﻓﺘﻨﺪ!


 ﻭﺯﻳﺮ ﻣﺘﻮﻛﻞ ﮔﻔﺖ: ﺯﻭﺩ ﺍﻣﺎﻡ ﻫﺎﺩﻯ ﺭﺍ ﺑﻄﻠﺐ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﻛﺮﺍﻣﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻣﻰ ﮔﺮﻭﻧﺪ.


 ﭘﺲ ﻧﺮﺩﺑﺎﻥ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﺎ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: ﻫﺮ ﻛﺲ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻣﻴﺎﻥ ﺩﺭﻧﺪﮔﺎﻥ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ.!


 ﺁﻥ ﺯﻥ ﮔﻔﺖ: ﺍﻣﺎﻡ ! ﺍﺩﻋﺎﻳﻢ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ، ﻣﻦ ﺩﺧﺘﺮ ﻓﻠﺎﻥ ﻣﺮﺩ ﻓﻘﻴﺮ ﻫﺴﺘﻢ، ﺑﻰ ﭼﻴﺰﻯ ﻣﺴﺒﺐ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺪﻋﻪ ﻛﻨﻢ. 


ﻣﺘﻮﻛﻞ ﮔﻔﺖ: ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺷﻴﺮﺍﻥ ﺑﻴﻔﻜﻨﻴﺪ .


 ﻣﺎﺩﺭ ﻣﺘﻮﻛﻞ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺯﻳﻨﺐ ﻛﺬﺍﺑﻪ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﺘﻮﻛﻞ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺨﺸﻴﺪ .


کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش دروغ


 http://10000dastan.blog.ir 

 کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :

 https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA



  • ۰
  • ۰

یحیی

ﻳﺤﻴﻰ


 ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺤﻴﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﻳﺪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻥ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻤﻘﺪﺱ ﺭﻭﭘﻮﺵ ﻫﺎﻳﻰ ﻣﻮﺋﻴﻦ ﻭ ﻛﻠﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﭘﺸﻤﻴﻦ ﺑﺮ ﺗﻦ ﻭ ﺳﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﺍﺯ ﻣﺎﺩﺭ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻛﺮﺩ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﭼﻨﻴﻦ ﻟﺒﺎﺳﻰ ﺩﺭﺳﺖ ﻛﻨﺪ ﺑﻌﺪ ﺩﺭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻤﻘﺪﺱ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺍﺀﺣﺒﺎﺭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺷﺪ.


 ﺭﻭﺯﻯ ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﻣﺶ ﻛﻪ ﻟﺎﻏﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮﺩ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻭﺣﻰ ﻛﺮﺩ: ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺍﺯ ﺟﺴﻤﺖ ﻛﻪ ﻟﺎﻏﺮ ﺷﺪﻩ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻰ؟ ﺑﻪ ﻋﺰﺕ ﻭ ﺟﻠﺎﻟﻢ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﺍﻃﻠﺎﻋﻰ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺩﺍﺷﺘﻰ ﺑﺎﻟﺎﭘﻮﺷﻰ ﺍﺯ ﺁﻫﻦ ﻣﻰ ﭘﻮﺷﻴﺪﻯ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻫﺎ.


 ﻳﺤﻴﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﻄﺎﺏ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﮔﺮﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﮔﻮﺷﺖ ﺑﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻭ ﻧﻤﺎﻧﺪ. 


ﺯﻛﺮﻳﺎ ﺭﻭﺯﻯ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﮔﻔﺖ: ﭘﺴﺮ ﺟﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﺗﺮﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﻫﺪ ﻛﻪ ﻣﺎﻳﻪ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﺎﺷﻰ ﭼﺮﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻛﻨﻰ؟


 ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ: ﭘﺪﺭ ﻣﮕﺮ ﺗﻮ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻯ، ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻬﺸﺖ ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﮔﺮﺩﻧﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﻑ ﺧﺪﺍ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮔﺮﻳﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮔﺮﺩﻧﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ؟


 ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﭼﺮﺍ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ!


 ﺣﻀﺮﺕ ﺯﻛﺮﻳﺎ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺭﺍ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﭗ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﺍﮔﺮ ﻳﺤﻴﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﻳﺪ ﻧﺎﻣﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺸﺖ ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﻧﻤﻰ ﺑﺮﺩ.


 ﺭﻭﺯﻯ ﺯﻛﺮﻳﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ، ﻳﺤﻴﻰ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺳﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﻳﺶ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺯﻛﺮﻳﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪ.


 ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: 


ﺧﺪﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ، ﺩﺭ ﺩﻭﺯﺥ ﻛﻮﻫﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺳﻜﺮﺍﻥ، ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﻨﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﻮﻩ، ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻏﻀﺒﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﭼﺎﻫﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻤﻖ ﺁﻥ ﻳﻚ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﭼﺎﻩ ﺗﺎﺑﻮﺕ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭﻭﻧﺶ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﻫﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺯﻧﺠﻴﺮﻫﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺩﺭﻭﻥ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. 


ﭼﻮﻥ ﻳﺤﻴﻰ ﻧﺎﻡ ﺳﻜﺮﺍﻥ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺳﺮ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﺍﻯ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺭﻭﻯ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﻧﻬﺎﺩ.


 ﺯﻛﺮﻳﺎ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻳﺤﻴﻰ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻥ ﻳﺤﻴﻰ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﺎﺩﺭ ﻳﺤﻴﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﮕﺎﻫﻰ ﻛﻪ ﭼﻮﭘﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ:


 ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎﺕ ﻧﺪﻳﺪﻯ؟ 


ﭼﻮﭘﺎﻥ ﮔﻔﺖ: ﺣﺘﻤﺎ ﺷﻤﺎ ﻳﺤﻴﻰ ﺑﻦ ﺯﻛﺮﻳﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ؟


 ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺁﺭﻯ. 


ﭼﻮﭘﺎﻥ ﮔﻔﺖ: ﺍﻟﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﻠﺎﻥ ﮔﺮﺩﻧﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻗﺪﻣﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺏ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺩﻭﺧﺘﻪ ﻭ ﺭﺍﺯ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻫﺴﺖ.


 ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ. ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻳﺤﻴﻰ ﺳﺮ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﻧﻬﺎﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻗﺴﻢ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺑﻴﺎﻳﺪ، ﭘﺲ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺁﻣﺪ. 


کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش خوف


 http://10000dastan.blog.ir 

 کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :

 https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA



  • ۰
  • ۰

جوان خاءف

ﺟﻮﺍﻥ ﺧﺎﺋﻒ 


ﺳﻠﻤﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺁﻫﻨﮕﺮﺍﻥ ﻛﻮﻓﻪ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ، ﺩﻳﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻭﺭ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ، ﻭ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻴﻬﻮﺵ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.


 ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻠﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻧﺪ، ﺍﺯ ﻣﺤﻀﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﻋﺎﺋﻰ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ، ﺗﺎ ﺟﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻴﻬﻮﺷﻰ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﺑﺪ. 


ﺳﻠﻤﺎﻥ ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺟﻮﺍﻥ ﺁﻣﺪ، ﺟﻮﺍﻥ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺍ ﻋﺎﺭﺿﻪ ﺍﻯ ﻧﻴﺴﺖ، ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻡ ﺩﻳﺪﻡ ﺁﻫﻨﮕﺮﺍﻥ ﭼﻜﺸﻬﺎﻯ ﺁﻫﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﺯﻧﻨﺪ، ﻳﺎﺩﻡ ﺁﻣﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: * ﺑﺮﺍﻯ ﻛﻔﺎﺭ ﮔﺮﺯﮔﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﻤﻮﺩﻫﺎﻯ ﺁﻫﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻬﻴﺎ ﺑﺎﺷﺪ *


 ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ.


 ﺳﻠﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﻋﻠﺎﻗﻤﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺩﻟﺶ ﺟﺎﻯ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ، ﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ .


 ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﻣﺮﻳﺾ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﺣﺘﻀﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩ .


 ﺳﻠﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﻴﻦ ﻭﻯ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺎﻟﺎﻯ ﺳﺮ ﺍﻭ ﻧﺸﺴﺖ. 


ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﺳﻠﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﺰﺭﺍﺋﻴﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺍﻯ ﻋﺰﺭﺍﺋﻴﻞ ﺑﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺟﻮﺍﻧﻢ ﻣﺪﺍﺭﺍ ﻛﻦ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻭﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺭﺋﻮﻑ ﺑﺎﺵ! 


ﻋﺰﺭﺍﺋﻴﻞ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﮔﻔﺖ: ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍ، ﻣﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺆﻣﻦ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺭﻓﻴﻖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻢ .


کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش خوف


 http://10000dastan.blog.ir 

 کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :

 https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA



  • ۰
  • ۰

ﺣﻴﺎﺀ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆ ﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ 


ﻋﻘﺪ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺯﻫﺮﺍﺀ ﻋﻠﻴﻬﺎﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﺩﻭﻡ ﻫﺠﺮﻯ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﻭ ﻟﻜﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﻋﻘﺪ ﻭ ﺯﻓﺎﻑ ﻓﺎﺻﻠﻪ (ﻳﻚ ﻣﺎﻩ ﻳﺎ ﻳﻜﺴﺎﻝ ) ﺷﺪ.


 ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﻋﻘﺪ، حضرت ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺍﺯ ﺷﺮﻡ ﺧﻮﺩ ﻧﺎﻡ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻧﻴﺰ ﻧﺎﻡ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺑﺮﺩ ﺗﺎ ﻳﻚ ﻣﺎﻩ ﮔﺬﺷﺖ. 


ﻳﻚ ﺭﻭﺯ ﺯﻧﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻧﺰﺩ حضرت ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺯﻓﺎﻑ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺗﺎﺀﺧﻴﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻰ ؟ ﺍﮔﺮ ﺷﺮﻡ ﺩﺍﺭﻯ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﻩ ﻣﺎ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻋﺮﻭﺳﻰ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ .


 ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩ.


 ﭼﻮﻥ ﻫﻤﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ،‌ﺍﻡ ﺳﻠﻤﻪ ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ: ﻳﺎ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﻳﺠﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺧﺎﻃﺮﺵ ﺑﻪ ﺯﻓﺎﻑ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻭ ﭼﺸﻢ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺷﻮﻫﺮ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻰ ﮔﺸﺖ. (حضرت) ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ﺯﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻴﻢ. 


ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﺪﻳﺠﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺷﻨﻴﺪ اشک ﺩﺭ ﭼﺸﻤﺶ ﺣﻠﻘﻪ ﺯﺩ ﻭ ﺁﻫﻰ ﻛﺸﻴﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﺪﻳﺠﻪ ﻛﺠﺎﺳﺖ... 


ﺑﻌﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﭼﺮﺍ ﻋﻠﻰ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﻦ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﺳﺖ؟ 


ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺣﻴﺎ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻦ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ. 


ﺑﻌﺪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﻣﻬﻴﺎﻯ ﻛﺎﺭ ﻋﺮﻭﺳﻰ ﻭ ﺯﻓﺎﻑ حضرت ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻭ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺷﻮﻧﺪ. 


کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش حیا


 http://10000dastan.blog.ir 

 کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :

 https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA



  • ۰
  • ۰

زلیخا

ﺯﻟﻴﺨﺎ 


ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻛﻪ ﺯﻟﻴﺨﺎ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻛﺎﻡ ﺑﮕﻴﺮﺩ، ﻭ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﮔﻨﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﻮﺳﻒ ﺩﺍﺩ، ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻳﻮﺳﻒ ﺩﻳﺪ ﺯﻟﻴﺨﺎ ﺭﻭﻯ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﺑﺎ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺍﻯ ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪ.


 ﻳﻮﺳﻒ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﭼﻪ ﻛﺮﺩﻯ؟


 ﮔﻔﺖ: ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻡ ﻛﻪ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﺒﻴﻨﺪ.


 ﻳﻮﺳﻒ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺗﻮ ﺍﺯ ﺟﻤﺎﺩ ﺣﻴﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻰ ﻛﻪ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﺪ . ﻣﻦ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭﺗﺮﻡ ﺍﺯ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﻣﺮﺍ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻭ ﻧﻬﺎﻧﻢ ﺩﺍﻧﺎﺳﺖ، ﺣﻴﺎ ﻭ ﺷﺮﻡ ﻛﻨﻢ. 


کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش حیا


 http://10000dastan.blog.ir 

 کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :

 https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA



  • ۰
  • ۰

چشم چرانی ، بدبخت می کند 


ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ: ﺩﺭ ﺷﻬﺮﻯ ﺳﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﻣﺆﺫﻥ ﻣﺴﺠﺪﻯ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺭﻭﻯ ﻣﻨﺎﺭﻩ ﻣﺴﺠﺪ ﺍﺫﺍﻥ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ، ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﻓﺖ. 


ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺩﻭﻣﻰ ﻫﻢ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﻋﻤﺮ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ.


 ﺑﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺳﻮﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺼﺐ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻛﻦ ﻭ ﻧﮕﺬﺍﺭ ﺻﺪﺍﻯ ﺍﺫﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺭﻩ ﻗﻄﻊ ﺷﻮﺩ، ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﻰ ﻛﺮﺩ.


 ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﭘﻮﻝ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺩ! 


ﮔﻔﺖ: ﺻﺪ ﺑﺮﺍﺑﺮﺵ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﻣﻦ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻡ. 


ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: ﻣﮕﺮ ﺍﺫﺍﻥ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺪ ﺍﺳﺖ؟ 


ﮔﻔﺖ: ﻧﻪ، ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺭﻩ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺘﻢ. 


ﻋﻠﺖ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ، ﮔﻔﺖ: ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺖ ﺁﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﻢ ﺑﺎﻟﺎﻯ ﺳﺮﺵ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺳﻮﺭﻩ ﻳﺲ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ ﺗﺎ ﺁﺳﺎﻥ ﺟﺎﻥ ﺩﻫﺪ، ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﻧﻬﻰ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ. 


 ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺩﻭﻣﻢ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﻓﺖ. 


ﺑﺮﺍﻯ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻋﻠﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﻜﻞ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻋﺬﺍﺏ ﺑﻮﺩ.


 ﮔﻔﺘﻢ: ﺗﻮ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﻢ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺷﻤﺎ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺑﻰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﺮﺩﻳﺪ؟ 


ﮔﻔﺖ: ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﺭﻓﺘﻴﻢ، ﺑﺎ ﺑﻰ ﺣﻴﺎﺋﻰ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻮﺱ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭﻭﻥ ﺧﺎﻧﻪ‌ﻫﺎ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻳﻢ، ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﺀﻟﻪ ﻓﻜﺮ ﻭ ﺩﻟﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻏﺎﻓﻞ ﻣﻰ ﺷﺪﻳﻢ، ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻤﻞ ﺷﻮﻡ، ﺑﺪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻭ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺷﺪﻳﻢ. 


کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش حیا


 http://10000dastan.blog.ir 

 کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :

 https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA



  • ۰
  • ۰

حضرت ﻣﻮﺳﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻭ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ حضرت ﺷﻌﻴﺐ (ع)


 ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ حضرت ﻣﻮﺳﻰ (ع) ﻣﺮﺩ ﻗﺒﻄﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ، ﻓﺮﻋﻮﻧﻴﺎﻥ ﻧﻘﺸﻪ ﻛﺸﻴﺪﻧﺪ ﺗﺎ او ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ .


 حضرت ﻣﻮﺳﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺍﺯ ﻣﺼﺮ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺪﺕ ﻫﺸﺖ (ﻳﺎ ﺳﻪ ) ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺷﻬﺮ ﻣﺪﻳﻦ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺳﺨﺘﻰ ﻫﺎﻯ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻛﺸﻴﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﻊ ﺧﺴﺘﮕﻰ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺩﺭﺧﺘﻰ ﻛﻪ ﭼﺎﻫﻰ ﻛﻨﺎﺭﺵ ﺑﻮﺩ ﺁﺭﻣﻴﺪ. 


ﺍﻭ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﺏ ﻛﺸﻴﺪﻥ ﺍﺯ ﭼﺎﻩ ﺩﻭ ﺩﺧﺘﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﭼﻮﭘﺎﻧﺎﻥ ﺁﺏ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﻧﻮﺑﺖ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺷﻮﺩ .


 ﺁﻣﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﭼﺎﻩ ﺁﺏ ﻣﻰ ﻛﺸﻢ .


ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺁﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ. 


ﭘﺪﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺩﺧﺘﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻌﻴﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﭼﻄﻮﺭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺁﺏ ﺁﻭﺭﺩﻳﺪ؟ ﻭ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺁﺏ ﺩﺍﺩﻳﺪ ؟


ﺁﻧﺎﻥ ﻗﺼﻪ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻧﺪ. ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻧﺰﺩ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﺁﻭﺭﻳﺪ ﺗﺎ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻛﺎﺭﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﻯ ﺑﺪﻫﻢ.


 ﺁﻧﺎﻥ ﻧﺰﺩ حضرت ﻣﻮﺳﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﭘﺪﺭ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ حضرت ﻣﻮﺳﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻫﻢ ﺑﻰ ﺩﺭﻧﮓ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺴﺘﮕﻰ ﻭ ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ ﻭ ﻏﺮﻳﺐ ﺑﻮﺩﻥ ﻗﺒﻮﻝ ﻛﺮﺩ. 


ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﺟﻠﻮ ﺭﺍﻩ ﻣﻰ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ حضرت ﻣﻮﺳﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﺍﺯ ﻛﺪﺍﻡ ﻛﻮﭼﻪ ﻭ ﺭﺍﻫﻰ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ. 


ولی به خاطر غیرت و حیا ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻣﻦ ﺍﺯ ﺟﻠﻮ ﻣﻰ ﺭﻭﻡ ﻭ ﺷﻤﺎ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﺋﻴﺪ، ﻫﺮ ﻛﺠﺎ دیدید ﻣﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﻰ ﺭﻭﻡ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﻴﺪ (ﻳﺎ ﺳﻨﮓ ﺭﻳﺰﻩ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺟﻠﻮﻯ ﭘﺎﻯ ﻣﻦ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻳﺪ، ﺗﺎ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺑﺪﻫﻢ ) ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺯﻧﺎﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻴﻢ. 


ﭼﻮﻥ ﻧﺰﺩ حضرت ﺷﻌﻴﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮔﻔﺖ، ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻛﺎﺭ، ﻭ ﻧﻴﺮﻭﻣﻨﺪﻯ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺣﻴﺎ ﻭ ﭘﺎﻛﻰ ﻭ ﺍﻣﻴﻦ ﺑﻮﺩﻥ ، ﺩﺧﺘﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ حضرت ﻣﻮﺳﻰ (ع) ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩ. 


کتاب یکصد موضوع پانصد داستان ، بخش حیا


 http://10000dastan.blog.ir 

 کانال " داستانهای زیبا ، کوتاه و آموزنده " :

 https://telegram.me/joinchat/BSAfBzvMavvBN4-DcNFfFA